Zelfvoorzienend: Jos en Christelle net over de grens

Jos kocht in 1995 een boerderij in de Franse Ardennen, op 3 uur van de Nederlandse grens en bouwde hier een oase van zelfvoorziening in ‘de woeste wilde wereld voor mineraal, plant, dier en mens’. Hij leeft met Christelle bijna volledig van wat het land opbrengt en zij gaan daar elk jaar een stap verder in. Voor de granen van de dieren zijn ze nog wel afhankelijk van de markt, maar ook dit willen zij veranderen.

Zij leven zo dicht mogelijk bij de natuur, zonder gebruik van chemie, kunstmest, vaccinaties, hormonen, antibiotica. Het begon met de aankoop van een op te knappen boerderij met ongeveer drie hectare land.

De reden voor de keuze van de Franse Ardennen is omdat het dicht bij Nederland ligt. Zij woonden en werkten immers nog in Nederland. De rust en levensruimte, toen nog lage huizenprijzen en de natuur trokken hen aan. De eerste drie jaren bleven zij werken in Nederland en reden elke vrijdag naar Frankrijk om aan het huis te werken. Na drie jaar waren zij het op en neer reizen beu en heeft Jos zijn baan opgezegd. Vanaf toen verbleven zij zoveel mogelijk in Grandchamp. Ze begonnen met de aanleg van een moestuin en plantten veel bomen.

 

Toen ze wat meer vaste grond onder de voeten kregen hebben ze hun eerste schapen aangeschaft, vier ooien en een ram. De kippen die ze in Nederland al jaren hadden, verhuisden mee.

Ook begonnen ze een Bed en Breakfast / Chambre d’hôtes. Met name pelgrims onderweg naar Santiago de Compostella in Spanje weten hen ondertussen al jaren voor onderdak te vinden.

Hun boerderij ligt in het dorp Grandchamp met 100 inwoners in de Franse Ardennen. Grandchamp grenst aan een loofbos van 4500 hectare waar wild voorkomt zoals everzwijnen, herten en reeën. Planten en vogelliefhebbers kunnen hun hart hier ophalen aan de grote verscheidenheid in flora en fauna.

Om het grasland te onderhouden, hebben zij in 1999 een kleine kudde schapen gekocht. De vier ooien en een ram zorgden al gauw voor nageslacht. Daarnaast hebben ze zo’n 60 kippen met een vrije uitloop van meer dan 3 hectare.

Ze kweken verschillende soorten groentes in de moestuin en de serre. Ook verbouwen zij zelf hun keukenkruiden en medicinale planten. Zij oogsten zoveel mogelijk hun eigen zaden of bestellen deze bij een zaadleverancier zoals Semailles in België.

De grond waarop zij leven is niet eenvoudig te bewerken, maar het is een zeer vruchtbare aarde. Sinds 2012 gebruiken ze groenbemesters zoals facelia, klaver en mosterdzaad om de structuur van de grond te verbeteren. Zij willen beginnen met het aanleggen van ruggen volgens het principe van de permacultuur en een veld van pompoenen naast de serre. In de boomgaard staan oude variëteiten appels en peren, waarvan de meeste op hoogstam. Zij hebben ook kersen, pruimen, mirabellen, hazelnoten en walnoten.

Jos raadt mensen aan die ook zelfvoorzienend willen worden, eerst er voor te zorgen schuldenvrij te zijn en met zo weinig mogelijk geld te leven.

“Dit zet toe een andere mind set te creëren. Zolang geld een hoofdrol speelt, blijft men in de handen, in de macht van de poppenspelers. Dus dan ook geen uitkering, huur- en andere subsidies meer accepteren. Zelfvoorzienend leven houdt ook in zo onafhankelijk mogelijk door het leven stappen.”

Op de vraag of Jos ooit spijt gehad heeft gehad van zijn stap antwoordt hij:

“Spijt en schuld spelen een zeer kleine rol on ons leven, daar wij dit soort dingen eerder ervaren als lessen, dan als ballast die nooit oplossingen bieden omdat je daarmee in de slachtofferrol blijft hangen. Zowel spijt als schuldgevoelens zijn ons aangepraat om te voorkomen dat wij oplossingsgericht handelen en dus in de problemen blijven steken.”

Zie je nog mogelijkheden voor landgenoten om in Frankrijk zelfvoorzienend te gaan leven?
“Ik zie meer mogelijkheden in Frankrijk dan in NL, omdat er in Frankrijk gewoonweg meer ruimte is.
Boerderijen en land zijn een stuk goedkoper en de regelgeving is nog niet zo absurd als in NL.
Ook al dringen de regels van de Brusselse maffia steeds verder door, het helpt de staat niets te vragen en te trachten met zo weinig mogelijk tevreden te zijn.”

“Zelfvoorzienend leven heeft evenveel mogelijkheden als dat er mensen op aarde zijn.
Het is meer dan je eigen eten verbouwen, het is een kwestie van back to basics, terug naar de authentieke waarden en vanaf dat punt bijdragen aan een mooie wereld voor iedereen.”

Meer informatie email

Rob Vellekoop, 18 januari 2016