Iedere maand vertelt Michel Klinkhamer, jurist van Legal2People gespecialiseerd in Bijstandszaken, over een van de zaken die hij gevoerd heeft. Onderstaand het relaas van een bijstandsgerechtigde heer die in afwachting van zijn uitkering 4 maanden lang van het kastje naar de muur wordt gestuurd.
In de praktijk blijken uitkeringsgerechtigden veel meer mogelijkheden te hebben om voor hun recht op te komen dan algemeen bekend is.
Ik heb bijna een jaar min of meer zonder inkomen gezeten. Ik had onder druk getekend voor ontslag. Een advocaat is hiermee aan de slag gegaan. Uiteindelijk ben ik gewoon ontslagen en had recht op WW, maar het UWV dacht daar anders over. De laatste twee maanden heb ik ook geen loon meer gekregen en ik kreeg uiteraard ook geen handdrukje mee. Toen ben ik naar de sociale dienst gegaan, maar die gaven mij ook geen uitkering. Na een maand of 5 kon ik opeens wel bijstand krijgen, maar na 2 maandbetalingen werd mijn WW alsnog toegekend, maar het duurde daarna weer 3 maanden voordat die tot betaling (met terugwerkende kracht) overgingen. Het getouwtrek heeft alles bij elkaar bijna een jaar geduurd. Ik kreeg al die tijd wel mijn toeslagen en ik had 3000 euro spaargeld en dan was net genoeg om de tijd te overbruggen. Het geld was aan het einde van de rit wel op natuurlijk….Wat wel even kwijt wil…. Die WW uitkering was heel weinig, minder dan bijstand nog, maar werd tot bijstandsnivo aangevuld. Maar ik was verplicht in verweer te gaan tegen mijn ontslag. Ik heb tot 5 of 6 keer toe de toevoeging van de advocaat moeten betalen, dat begon met 45 euro maar werd al snel 90 euro of meer per toevoeging…. ook dat heb ik uit eigen zak moeten betalen. Al met al had ik na een jaar mijn recht wel gehaald, maar tegen die tijd liep mijn WW alweer af en het gedoe met de advocaten had mij alleen maar geld gekost. Als ik meteen de bijstand in had gekund had mij dat niet alleen veel geld bespaard maar ook geestelijk niet helemaal kapotgemaakt….
Het is allemaal onmenselijk en mensonwaardig, je wordt niet beter behandelt dan het nummer van het toegewezen sofi nummer doet vermoeden. Wat in de jaren 40-45 in armen werden getatoeëerd. Je blij mag zijn als je nog enigszins eigen financiële reserves hebt als je met de Gestapo van het UWV te maken krijgt of de gemeentelijk bijstandsuitkering. Het kan allemaal maar in dit toch godvergeten land, mensen elkaars en eigen waarde niet meer kennen, willen kennen. Wellicht omdat zij hun werk anders niet meer uit kunnen voeren, je dagelijks met jezelf van doen krijgt.
Ik denk dat de harde kern na alle bezuinigingen overblijven, dus na de bezuinigingsrondes bij gemeente en het UWV. De zachtmoedige als eerste zijn vertrokken!
dit is mijn verhaal en om te beginnen ben ik een vrouw :).
ik heb dit verhaal hier gepost … en ik wil even reageren/// ik kon geen wwb aanvragen om het volgende… ik ben via een traject van de sociale dienst gaan werken… heb zelf na enkele maanden ander werk gevonden en zo is mijn verhaal begonnen.Bij starten van het werk werd me duidelijk gemaakt dat ik niet onmiddelijk kon terugvallen op de wwb mocht ik om welke reden dan ook moeten stoppen met werk. 2 maanden had ik geen recht op uitkering. Ik was zeer beslist niet van plan ooit nog in een uitkering te belanden , maar helaas kon ik niet voorzien dat ik ziek werd. Toen ik toen dus zonder werk kwam begon het getouwtrek om wie mij moest betalen…wwb ging dus niet door de regels en het UWV vond dat ik terug moest naar de bijstand.wilde dit nog even vermelden want op papier kan meestal heel veel maar in de praktijk is het heel anders