Tien cent

20/03/2017 rob vellekoop Column 29

In de drukte van de ochtendspits sta ik achter het conductricehokje en zie vanuit mijn ooghoeken een vrouw van in de twintig in de tramingang staan. De conductrice is ongeïnteresseerd met haar in gesprek, zoals alleen Amsterdamse conducteurs dat kunnen. Het meisje zwaait met haar armen, de wanhoop staat op haar gezicht. De tram staat op het punt te vertrekken.

Iedere reiziger zit in zijn eigen cocon. Vijf seconden lang verstilt het beeld van een jonge vrouw omringd door maandagochtend gezichten. Het meisje blijft waar ze staat. Ze lijkt ieder moment in huilen te kunnen uitbarsten. Toch blijft ze praten tegen de stugge medewerkster, die nu als een boeddha voor zich uitstaart.

Dan vang ik een flard van het gesprek op. Ze klinkt Amerikaans en zegt dat ze haar kaartje is vergeten en niet genoeg geld bij zich heeft, maar echt dringend mee moet. De conductrice ademt met heel haar wezen Nee uit. Het meisje probeert de trammedewerker te bewegen tot een dialoog, maar die geeft geen krimp. Ze geeft geen millimeter toe. Het meisje wordt nerveuzer, haar gezicht roder en ik krijg steeds meer belangstelling. Blijkbaar staat er meer op het spel. Dan schijnt ze steun te zoeken bij een man met kaal hoofd die het dichtst bij haar in de buurt tegen de wand van de tram aanhangt. Hij mompelt tegen het meisje dat hij geen cent bij zich heeft. De andere tramreizigers komen hun cocon niet uit, geen woord of gebaar van steun ontvangt de jonge vrouw. Complete onverschilligheid vult de drukke tram, die nog steeds stilstaat.

Ik probeer te begrijpen waar het over gaat. De spanning neemt toe. Blijkbaar gaat de tram pas verder als het probleem met de Amerikaanse is opgelost. Zij kijkt wanhopig in het rond, hopend op een gebaar van goede wil, een teken van medeleven. De tram is opgesloten in een kille traagheid die op het meisje over moet komen als vijandig. Ik zie haar ogen vochtig worden, maar ze geeft nog niet toe.

‘Only ten cents’, roept het meisje bijna huilend. De maandagreizigers kijken onverstoord door de vensters naar het mistroostige weer. Geen enkel persoon trekt zich ook maar iets aan van de situatie waarin de jonge vrouw zit. Waarom zouden ze. Het is pokkenweer en ze moeten naar hun werk.

Dan dringt tot me door dat ze gewoon tien cent te kort komt om haar kaartje te kunnen betalen. Ik rommel in mijn broekzak en tot mijn opluchting heb ik nog een muntje van vijftig cent. Ik stap op de vrouw af en geef haar het muntje. Even later zet de tram zich in beweging en loopt ze beschaamd langs me heen. ‘Thank you’, zegt ze zacht. ‘You are welcome’, antwoord ik. Even verderop gaat ze staan bij het raam en hoor ik haar zachtjes huilen. Dat zou ik ook willen doen over zoveel liefdeloosheid van een tram op weg naar het Centraal Station. In mijn fantasie denk ik dat zij in een verschrikkelijke doodsklap het geloof in de goedheid van de mens voorgoed is verloren.

Rob Vellekoop, 20 maart 2017

29 Comments

  1. Mooi menselijk verhaal, Rob. Ik heb het overgenomen op mijn blogje. Net als de mevrouw in (uit)Portugal zegt, zijn ook de mensen in de UK nog veel menselijker dan momenteel in Amsterdam. Het lijkt een beetje op mijn verhaal over David http://gerritherders.blogspot.co.uk/2017/03/david.html
    Wat is er gebeurd met ‘mijn’ mooie, gezellige en menselijke Amsterdam, waar ik 60 jaar heb gewoond.
    Trouwens, ik wist niet dat je Amsterdammer bent. Pluspuntje voor je 🙂

  4. Nog niet zo lang geleden ook zoiets meegemaakt. Een jong meisje stond voor mij in de rij bij de Aldi, ze had een pak kattenvoer in handen voor haar kat. Toen ze aan de beurt was bleek dat het meisje dat pak niet kon betalen. Da kat was waarschijnlijk haar enige vriendje. Toen duidelijk werd dat het kind niet voldoende geld had stelde ik voor om het pak te betalen. De kassière weigerde mijn geld en stuurde het meisje weg.Ik heb dat pak kattenvoer alsnog gekocht en de kassière duidelijk gemaakt dat als ik wil betalen haar dit niets aan gaat. Ben daarna de vermoedelijke weg van het meisje gereden en kwam haar snel tegen. Toen ik uitstapte en haar het pak kattenvoer gaf keek ze mij vol ongeloof aan. Dat is toch goud waard! Een beetje liefde voor elkaar en respect voor elkaars situaties en de wereld wordt zoveel mooier!

    • Dat is de verandering die nodig is.
      Dat is eigenlijk alles.
      Dat is waar de elite geen rekening mee houdt.
      Waarmee alle slechte plannen omvallen, ze zijn gebaseerd op medewerking in hun slechtheid. Natuurlijk zit er een subtiel dwingend mechanisme achter. Maar als we elkaar eerder wensen te steunen, een beetje een mini held willen zijn, even 1 stap verder lopen, en kiezen voor liefde…
      Liefde en compassie van mensen naar elkaar.
      Human ity.

      Zal ik het nog 1 keer zeggen??

      Love is … …

      Heel mooi wat je gedaan hebt. Respect.
      Ik hoop eigenlijk stiekem dat meer mensen hun goede daad met ons willen delen. Niet uit borstklopperij maar om te tonen hoe de mens ook is?

      Ik weet zeker dat de mens mooier is dan ze ons doen geloven.

    • Je bent een engel zouden meer mensen moeten zijn zoals jij, dan zou de wereld een stuk aangenamer en vrediger zijn. God bless you!!

  5. Digitalisering is ook een rede dat mensen steeds zich steeds meer als een zombie gaan gedragen. De sociale interactie tussen mensen vertroebeld hierdoor.

  6. maigrait ! mooie schrijf-stijl voor stevige roman die ijzing-wekkend verleidt tot de genadeloze thriller en ook ik zou vast en zeker huilen als mijn emoties niets te betekenen mochten hebben . . .

  7. IS ZIJ ALS DOOR DE MENSEN-HANDEL-GEIMPORTEERDE-BUITENLANDS-TALIG -GEPROSTITUEERDE ONGEOORLOOFD OP DE VLUCHT VOOR DE HARD-LACHENDE-SLIMMERE-POOIERS DAN KAN OOK DE ECHTE-DOODS-KLAP STIEKUM WORDEN GEGEVEN !

  8. EEN ECHTE DOODS-KLAP MAAKT IN DE RAUWE-WERKELIJKHEID TOCH HEEL WAT MEER INDRUK ! DIE MOET JE DURVEN ONDERGAAN EN BLIJFT LEVENS-LANG-EN-KREUNEND-NA-DREUNEN IN WAT TRAUMA-VERWERKING HEET !

  9. Het gezeur rondom plaatsbewijzen kost meer geld dan er geld nodig is twee trams te laten rijden naar goed socialistisch gebruik. Als je alle tijd die men nodig heeft passen op te laden, in en uit te checken, de kaart te laten controleren door de gedachtepolitie, en denk aan toeristen die een kaartje willen kopen in de bus, vergelijkt met hoe veel geld een busrit dan werkelijk kost, is men aan het op woekeren tegen de prijs van wat iets kost. Boodschappen kosten in de supermarkt bijvoorbeeld minder geld dan de salarissen van de kassamedewerkster ze allemaal per rol toiletpapier bij te houden. Met gratis openbaar vervoer hadden we miljarden uit kunnen sparen aan overbodige administratie en hadden de kindertjes in Duindorp niet voor 25 procent overgewicht. Het is een ziekelijke stoornis van de geestvermogens alles per rit en per kilometer bij te moeten houden. Vroeger ook: de kortingspas is alleen geldig na negen uur in de ochtend, als de meeste mensen al naar hun werk gegaan zijn. Het valt nog mee dat de passagiers de conductrice niet tegen de grond gewerkt hebben, het gewoeker te stoppen. Laten we wel zijn: je wilt naar je werk en hebt geen tijd in ruzie over muntjes of fictief geld. Niet dat heel Nederland niet onder water loopt tot voorbij Utrecht maar de leden van het waterschap snappen niets van die kaart van Groenland. Een land waar de zwemvesten van zolder kunnen worden gehaald, en waarbij de plassen water tram 6 zullen ophouden. Zodat de hard werkende geldtellers weer kunnen roepen dat het openbaar vervoer geen diensten aan kan bieden wegens extreme overstroming. Ach ja, een basisinkomen is ook een vorm van euthanasie.

  10. DAAROM ben ik zó blij dat ik in Portugal woon, in een dorp. De mensen hier helpen elkaar……..Ook mij , als “buitenlander”. NEEderland is totaal gehersenspoeld en daardoor volledig apathisch en empathie-loos. MAAK dat je er weg komt als je, net als ik ouder dan 65 jaar bent.

  13. Hollanders staan erom bekend. Demonstratie duiken op de Hiswa, onze nationale boten-tentoonstelling. Drie duikers met perslucht in een soort groot aquarium geven een demonstratie. Redelijk zwart van de mensen er om heen. Klinkt het ineens door de luidspreker: “Als iemand nu even een muntje in het bassin wil gooien dan haalt één van onze duikers het weer voor u naar boven”. En wèg stoof iedereen!

  14. Heb ik ook meegemaakt, een geestelijk gehandicapte vrouw had snoepjes in de zak gedaan.
    Bij de kassa kwam ze 5 cent tekort. Een hele rits mensen in de rij, ik stond achterin.
    Ik vroeg aan de caissière om de 5 cent door de vingers te zien. “Als ik dat voor iedereen doe” was het antwoord. De klanten in de rij bleven stil.
    Ik heb de 5 centjes neergelegd.. vond het zo onzinnig dat niemand reageerde. Zegt die vrouw “je mag haar wel dankbaar zijn!”
    Nog idioter vond ik dat, om 5 cent!
    Ik zeg nee hoor eet maar lekker je snoepjes en een fijne dag.
    Bij de persoon bleef het niet hangen die at haar snoepjes, ik ben het nooit vergeten.

    Het is geen harteloosheid maar apathie wat ik zag, zombieficatie.
    Niet in het moment zijn.. geen creatieve oplossing kunnen bedenken.

    De caissière had geld bij kunnen leggen dan klopte de kassa nog of ze had een miezerige oplossing kunnen bedenken en het gewicht aan kunnen passen aan het geld wat de gehandicapte vrouw wel bij zich had.

    Ik vond de gezonde mensen op dat moment de grootse handicap hebben.

    Ze zien het leven om hen heen niet meer. Te moe.

    Vergeten dat ze zelf iets in kunnen brengen wat een situatie ten positieve kan veranderen.

    Ik ga maar weer eens random acts of kindness invoeren.
    wellicht trekt mensen dat uit hun cocon. En het is nog leuk om te doen ook!

  15. Binnenkort kun je helemaal niet meer met contant geld in het OV betalen. Voor Buitenlandse reizigers wordt het dan helemaal lastig.

    • Hun best doen burgers nog meer te onderdrukken dan nodig is?
      Al die contant rovers zijn er om dit negatieve beeld van contant geld te scheppen?

Reacties zijn gesloten bij dit onderwerp.