Francisca Kalmijn schildert het mysterie

Francisca Kalmijn schildert al meer dan 25 jaar portretten, landschaps- en waterschilderijen vanuit een enorme drang om te maken, te creëren. Niet iedereen kan haar stijl plaatsen. Zelf zegt ze dat ze met haar schilderijen haar eigen verhaal vertelt, ze kijkt met verwondering naar het leven. Haar motto is:

‘Schoonheid is het leven in zijn fijnste essence’.

Francisca vertelt vanuit haar woning in Amersfoort over haar kunst. De kunst die haar leven beheerst. Haar huis is een gezellige mengeling van woning en atelier. Aan de wanden hangen allerlei schilderijen. Woensdag maakt ze het schilderij af met de waterpartijen dat midden in de kamer nog op de ezel staat.

Het is allemaal begonnen voor Francisca na haar opleiding aan de Hoge School voor Kunsten. Ze had zojuist een baan geaccepteerd, waarvan ze na 1 nacht slapen al ontslag nam. Toen besloot ze te gaan schilderen, niet voor het geld, zoals ze zegt, want van de kunst word je niet rijk. Al tijdens haar opleiding had ze gemerkt dat ze niet goed kon werken in opdracht voor een ander, want voor een ander maak je een beeld dat bij die ander past. Dat botste enorm wat wat ze wilde, namelijk haar eigen verhaal vertellen. Ze zegt:” ik ben mijn enige bron, alleen vanuit mezelf kan ik echt creëren.”

Ze heeft al honderden schilderijen gemaakt. Als klein meisje ging ze regelmatig met haar opa wandelen in de natuur. Nadat ze dan teruggekeerd waren, vertelde haar grootvader dat ze weer hadden rondgekeken. Dat kijken daarin begreep hij haar volkomen. Toen al bekeek ze de natuur op haar eigen manier. Ze herkende er het mysterie van de waterkanten, van licht, van een bloem. Francisca heeft van kinds af aan een diepe verwondering over het leven. Dat is, zegt ze, de rode draad in haar leven: het mysterie van de natuur en dit laten zien.

Haar werken ademen een romantisch verlangen uit, ook nostalgie en melancholie. Meestal tekent ze eerst in zwart-wit. Om vervolgens het beeld dichterbij te brengen kleurt ze dit in. Dit is een techniek die bekend staat als ‘afsetten’ of inkleuren. Hierdoor lijken haar werken uit een andere tijd te komen. Recent heeft ze  een portrettenserie gemaakt. Zij schilderde voor deze tentoonstelling portretten van mensen die uit een andere tijd lijken te komen.

“Er hangt iets in de lucht wat je niet kunt benoemen. Een schaduw bedekt iets. Of een leegte doet iets vermoeden, maar je kunt ‘het’ niet zien.”

 

Mondriaan is het grote voorbeeld van Kalmijn. Hij eindigde zijn kunstzinnige loopbaan met een wit geschilderd doek. Van dit schilderij kreeg zij kippenvel. Ze vertelt dat licht de basis is, de bron. Met licht kan je mysteries laten zien door deze af te wisselen met donkere vlakken. In feite kleur je wit in. Mondriaan zag blijkbaar wat Francisca ook zag en in haar doeken tot uitdrukking brengt. Kalmijn doet dit op haar eigen unieke manier.

Zij schildert heel ingetogen en subtiel. Andere kunstenaars hebben haar regelmatig aangemoedigd wilder en vrijer te werken. Daarin ging ze niet mee, maar verfijnde haar eigen stijl. Ze zegt:”Als je een schilderij ophangt, dan stel je je kwetsbaar op. Je laat je fouten zien, want schilderen is een zoektocht en je schilderijen kunnen nog niet perfect zijn. Als ik schilder probeer ik zoveel mogelijk bij mezelf te blijven en me niet te laten beïnvloeden door de ‘aap’ op mijn schouder. Jezelf blijven in de kunst kost veel moeite en is niet vanzelfsprekend. Een werk is helemaal van mezelf als ik zie dat het gelukt is om mijn verhaal over te brengen. Als iemand na het zien van bijvoorbeeld een van mijn waterschilderijen voortaan anders kijkt naar een waterpartij dan weet ik dat mijn doek geslaagd is.”

Het mysterie van de waterkant, kijk in de schaduwranden…

Het mysterie van de bundel licht, dat ruimte geeft waardoor je nieuwe dingen kunt ontdekken….

Bekijk de werken van Francisca Kalmijn op haar website.

 

Rob Vellekoop, 25 augustus 2017