De overheid beschermt niet, maar levert ons uit aan hoogste bieder

Getriggerd door een tweet van iemand die bang is dat er geen bescherming meer is zonder overheid wil ik aantonen met een paar voorbeelden dat de overheid ons niet beschermt, maar juist uitlevert aan de hoogstbiedende multinational of superrijke. Hieronder een aantal voorbeelden van dergelijke een-tweetjes tussen overheid en multinationals.

Zowel overheden als multinationals zijn concentraties van kapitaal en macht. Een voorbeeld van een machtscentrum is een land, dat op zich weer is onderverdeeld in kleinere daaraan ondergeschikte centra als provincies en gemeenten. Een land op zich gaat op in een centrum van macht zoals de EU en de NAVO. Deze machtscentra beheersen in toenemende mate het leven van hun inwoners. De prijs die zij voor hun zogenaamde ‘bescherming’ betalen is hoog.

De overheid heeft de burger overgeleverd aan de willekeur van banken, multinationals in vrijhandelsverdragen, ziektekostenverzekeraars, farmaceutische bedrijven, multinationals in energievoorziening, enzovoort.

De overheid beschermt ons dus niet, maar levert ons juist uit aan multinationals.

Banken en betalingsverkeer

Het betalingsverkeer is geconcentreerd langs enkele grote digitale systemen die worden beheerd door (bank)multinationals waardoor ze de wereld in een ijzeren greep houden.
Daarnaast hebben de banken een (stilzwijgend) privilege van de overheid gekregen dat hen toestaat om geld te scheppen uit het niets, dat wil zeggen voor iedere uitgeleende euro (of andere geldeenheid) creëert de bank een euro schuld. Met andere woorden al het geld dat digitaal in omloop is gebracht, is afkomstig van banken en is schuld. (lees ook: geldcreatie en bankgeheim) Alle machtsconcentraties van landen accepteren dit privilege van de banken, vandaar hun enorme macht.

Vrijhandelsverdragen

Het klinkt zo goed, als landen met elkaar vrijhandelsverdragen sluiten dan kan de handel zonder blokkades verlopen en wordt daardoor gestimuleerd. Het probleem is dat dit slechts in het voordeel is van multinationals (die ook aan de onderhandelingstafel zitten met bijvoorbeeld EU-functionarissen ten behoeve van CETA, TTIP, e.d.). Zij beschikken over een dermate groot kapitaal of de mogelijkheden om dit aan te trekken dat zij enorme investeringen kunnen doen in de partnerlanden. Hierdoor kunnen zij een marktaandeel verwerven en en passant het MKB eruit drukken. Ook hier neemt de macht van de multinationals juist toe dankzij de mogelijkheden die landen hen bieden.

Belastingparadijzen

Belastingparadijzen zijn gebieden waar het interessant is voor multinationals om geld te stallen tegen een extreem lage winstbelasting. Zij kunnen dus enorme geldstromen daar terecht laten komen waar de minste belasting hierover moet worden betaald aan de lokale overheden. MKB-ers hebben helemaal niets aan deze optie omdat zij daarvoor over onvoldoende kapitaal beschikken. Deze belastingparadijzen worden gedoogd door landen en internationale overeenkomsten. Opnieuw zijn het landen die multinationals daartoe de mogelijkheden bieden, ten koste van de burgers. Belastingparadijzen zijn het resultaat van een innige samenwerking, die neigt naar corruptie.

Ziektekostenverzekering

Vervolgens haalt de overheid een enorme stunt uit. Zij gaan een samenwerkingsverband aan met de verzekeringsmultinationals, de verzekering van alle ziektekosten gaat over naar hijgerige verzekeraars. Dit is een gift van miljarden euro’s per jaar aan het bedrijfsleven en de burger is verplicht hieraan mee te doen door iedere maand zijn ziektekostenpremie te betalen anders komt hij uiteindelijk in de schuldsanering terecht. Daarnaast wordt de grip van de ziektekostenverzekeraars op de manier waarop onze gezondheid verzorgd wordt steeds groter. Zij bepalen welke behandelingen of medicamenten acceptabel zijn en passen binnen de verzekering. Dit alles natuurlijk in warme samenwerking met de geneesmiddelenmultinationals.

Wat een machtsmisbruik! Het toppunt van samenwerking tussen een overheid waarvan bijna iedereen gelooft dat we die nodig hebben en hun multinationale vrinden.

Energievoorziening

Maar daarbij is het niet gebleven. Onze gasvoorraden zijn weggegeven aan Shell en ExxonMobil (let op: gas is niet van de staat). De Nederlandse gaswinning is geregeld via een ingewikkeld labyrint van bedrijven dat het gasgebouw wordt genoemd. De basis van het Gasgebouw is een overeenkomst tussen de Staat, Shell en ExxonMobil. In de praktijk betekent dit dat de Nederlandse Aardolie Maatschappij(NAM) voor 50% eigendom is van Shell en 50% ExxonMobil en dat de NAM eigenaar is van het gas. (Bron)

De levering van elektriciteit is gegund aan grote energiemultinationals waarbij op de zogenaamde vrije energiemarkt de prijs voor onze energievoorziening tot stand komt.

Geneesmiddelen

De overheid zegt de burger te behoeden voor ongevallen met medicatie of door het ontmaskeren van kwakzalvers.
De EU bepaalt wat ‘gezond’ voor ons is en schakelt daarbij de alternatieve geneeswijzen uit. Big Farma heeft dankzij uitgebreid lobbywerk onze overheid zover gekregen. Ook hier weer een geslaagd een-tweetje tussen overheid en multinationals.

Sinds 2012 zijn uitgevers en voedingssupplementenfirma’ s monddood gemaakt met een EU regel. Alleen als een claim is opgenomen in het register (met iets meer dan 200 goedgekeurde gezondheidsclaims) dan mag hiernaar worden verwezen. Daardoor mag in de praktijk op verpakkingen en bijsluiters niet meer vermeld worden waarvoor het supplement of het homeopathisch middel kan worden gebruikt. Gebeurt dit wel dan wordt een gezondheidsclaim gelegd en dat is alleen toegestaan nadat de autoriteiten dit op basis opgenomen hebben in het register. Zo’n claim kan pas worden geregistreerd nadat er uitgebreid en kostbaar onderzoek is verricht. De wijsheid van eeuwen over voedingssupplementen en homeopathie wordt daardoor naar de prullenbak verwezen. Dit maakt het de voedingssupplementen- en homeopathische bedrijven bijna onmogelijk om hun producten te verkopen. (Lees meer)

Tot slot

Er zijn natuurlijk meer voorbeelden aan te halen. Ik denk dat het de hoogste tijd wordt ons te realiseren dat de overheid in de huidige vorm zijn langste tijd heeft gehad. De overheid werkt niet in het voordeel van de meeste mensen, maar in het voordeel van een elite.

Als de wereld werkelijk verdeeld zou zijn over duizenden kleine gemeenschappen krijgen multinationals veel moeilijker grip op de consument. Het middel tegen deze concentraties van macht en kapitaal is de wereld te verdelen in zoveel mogelijk kleine vreedzame gemeenschappen die onafhankelijk zijn en niet gebonden aan naties. Het opsplitsen is de grote remedie tegen deze machtscentra.

 

Rob Vellekoop, 13 augustus 2017