Kiezen voor vrede en liefde en een bamboe hutje

Een zich vrij voelende mens heeft ontelbare mogelijkheden, maar heeft enorme moeite met keuzes maken. Dat we er niet allemaal zo over denken bewijst Cara Boccieri. Op zekere dag komt zij aan in een dorp in het grensgebied van Thailand en Birma waar volgens haar ‘het gewoon gebeurde’. ‘Het kwam goed en alles viel op zijn plaats’, zegt ze met een grote glimlach. Nog veel merkwaardiger is dat zij zich pas achteraf realiseerde waarom zij voor dit leven gekozen had. Waar anderen nog niet in een heel mensenleven erin slagen om een keuze te maken voor wat ze echt willen, ‘gebeurde het gewoon bij haar’.

Ze gaat wonen in een bamboe hut aan de rand van de jungle. Cara heeft bijna geen inkomen en daarom leeft ze zo eenvoudig mogelijk. In haar hut heeft ze weinig meer dan iets wat op een tafeltje lijkt, wat boeken, een muskietennet en sinds vorig jaar een soort matras waarop ze slaapt (daarvoor sliep ze op de betonnen vloer).

Thuis in de VS had de 32-jarige New Yorkse alles wat ze wilde. Ze zegt:”Er waren weinig dingen die we wilden en niet kregen. Ik groeide op in een wereld waar consumptie belangrijk is. En macht en de beste willen zijn. Ik was absoluut een product van de wereld.”

En uitgerekend deze jonge vrouw gaat haar gang, maakt de ene na de andere ingrijpende keuze, alsof het niets is. Zij blijkt dit te doen zonder voorop gezet plan. Spontaan.

Later schrijft ze in haar blog , dat het vreemd lijkt, maar dat ze zich door het bezoek van Floortje pas ging realiseren waarom ze voor dit leven heeft gekozen.

Ze vertelt:”Keuze is macht, we zijn krachtige wezens. Onze waarden wijzen ons wat we doen met onze kracht, welke invloed we hebben op anderen mensen en plaatsen over de wereld en welke wereld we samen creëren.”

“Ik leerde dat mijn keuzes mij hebben geleid naar een leven van Liefde, verbinding, dankbaarheid, geluk en positiviteit, omdat ik ze maak gebaseerd op mijn gevoel. Ik vertrouw gevoel. Mijn gevoel en keuzes worden gestuurd door Liefde, geen angst. Liefde voor mezelf, anderen, de aarde, alles stuurt mijn keuzes iedere dag.

Ik vecht niet met het idee om geen plastic zakken te gebruiken, omdat ik van de Aarde hou. Ik heb geen behoefte om chemicaliën te eten, want ik hou van het lichaam. Ik hou van de mensen die mij omgeven.

Het gevoel van Liefde elimineert ieder type van strijd, keuzes worden gemakkelijk. Combineer dit met mijn gevoelens vertrouwen en het leven is magisch!

Wanneer ik keuzes maak vanuit een plaats dat compleet is, dan kan ik volledig geven en ontvangen. Ik verwacht niets als tegenprestatie, omdat ik al compleet ben.”

Over de jungle zegt ze:”Ik vertrouw erop dat het voor me zorgt. Ik hoef er niet bang voor te zijn. Het draait in de stad teveel om consumptie. Om overheersing. Machtsstrijd en competitie. In de jungle voel ik juist liefde. Daar ontstaan dingen. Dat is het leven waarvoor ik kies”.

Cara helpt in Thailand uit Myanmar afkomstige vluchtelingen ondertussen al enkele jaren. Met enkele van hen leeft ze samen in een kleine groep op een stukje grond, een provisorisch gebouwde keuken en badkamer. Zij wonen in de andere hut naast die van haar.

Ze bezit bijna niets, maar zegt ze, als ik meer zou bezitten dan zou mij dat beïnvloeden. “Ik vind het fijn om zo weinig mogelijk spullen te bezitten”, vertelt ze, terwijl ze met Floortje in haar hut staat en haar kleding bekijkt, die over een stok hangt. Voor Cara is het meest waardevolle bezit haar scooter, waarmee ze vluchtelingenprojecten bezoekt. Kleding koopt zij nooit, als ze iets nodig heeft dan schaft ze dit tweedehands aan.

“Alles wat we doen heeft gevolgen voor mensen en plaatsen overal op aarde. Ik heb het gevoel dat consumptie is aangeleerd. Het botst met mijn waarden. Mijn waardering voor liefde en mensen.

Ik ontmoet vaak mensen die denken dat het werk dat ik doe is om te “helpen” of uit medelijden voor een groep arme mensen. Zo zie ik het echter niet. Ik zie mezelf samen werken en leven met mensen die vol vaardigheden, ervaringen en waarden zijn. We maken samen een wereld die we als mogelijkheid zien door ernaar te leven.

We zijn krachtige wezens, de vraag is: wat gaan we doen met onze kracht?”

En dit verhaal spon zich voor mijn ogen uit terwijl ik keek naar het programma ‘Floortje, naar het einde van de wereld’. Zo maar een tv programma over mensen die zich ver buiten de maatschappij vestigen en hier eigenzinnig een bestaan opbouwen. Het leven is al een stuk meer ontspannen als we minder tegen onszelf vechten en blijkbaar meer luisteren naar wat ons gevoel ons influistert. Cara durft hierop te vertrouwen.

Rob Vellekoop, 28 maart 2017