“Ik zal nooit weten hoeveel mensen dit artikel leuk vonden, deelden of niet relevant, anti progressief of ironisch. Ik zal niet de commentaren lezen over mijn persoonlijke hygiëne, of suggesties dat een luddite zoals ik industrialisatie moet omarmen. En eigenlijk is dat niet zo erg, vanaf het moment dat schrijven een populariteitswedstrijd wordt – daarmee sensatiezucht belonend, groepsdenken en bedrog over eerlijk onderzoek van complexe zaken – dan verliezen mensen en plaatsen en zij waarmee je rekening moet houden. Winnen betekent een kort moment.
De reden dat ik geen web reacties zal zien is dat ik in een stulpje woon – gebouwd van sparren, eiken, handen, stro, Douglas spar, koppigheid, aarde en knieën – zonder elektriciteit of zogenaamde moderne gemakken.
Vanaf woensdag wijs ik volledig de wereld van complexe technologie af. Dat betekent geen laptop, geen internet, geen telefoon, geen wasmachine, geen waterleiding, geen gas, geen koelkast, geen televisie of elektronische muziek.
Ik heb al deze industriële schaal, complexe technologieën afgewezen, nu ben ik van plan volledig te gaan voor primitieve technologie. Ook wat betreft beschaafde gebruiken, probeer ik de moderne overheersing van de kloktijd te weerstaan.
Dit klinkt waarschijnlijk alsof ik een heleboel heb opgegeven. Maar omdat ik van plan ben helder en eerlijk te zijn over de moeilijkheden van de komende maanden, zeker in de digitale wereld, ben ik gefascineerd door de lessen over het leven – mezelf, maatschappij, de natuurlijke wereld – die ik kan leren, misschien zijn dit wel dingen die mijn cyborg geest niet kan bevatten.
Ik besloot complexe technologie te schuwen om twee redenen. De eerste was dat ik mezelf gelukkiger vond weg van schermen en de meedogenloze communicatie die zij veroorzaken en in plaats daarvan knus te gaan leven in het klein.
De tweede belangrijker reden is dat technologie vernietigt op meer dan een manier.
Het vernielt onze relatie met de natuur en tegelijkertijd zet het ons leven om in het contante geld dat onze verbruiksmaatschappij smeert. Het maakt het ons niet alleen mogelijk onze woonomgeving efficiënt te vernietigen, maar de scheiding heeft geleid tot een geringere waardering van de natuurlijke wereld, daardoor beschermen we het minder en geven er ook minder om. Door deze vicieuze cirkel veroorzaken we bewust de zesde massa vernietiging van soorten.
Als ik ’s morgens naar de bron loop om water te halen, ontmoet ik mijn buren en maken we een praatje. Ja, het kost tijd, eerst vond ik dit frustrerend, maar traagheid werd pas een slecht ding toen tijd geld werd. Zes kilometer lopen naar het postkantoor om mijn brieven te versturen kost ook tijd, maar het verbindt me met mensen en plaatsen op een manier die ik nooit kan bereiken door in mijn slaapkamer te zitten en mijn eigen eindeloze e-mails te schrijven.
Technologie vernielt mensen. We zijn al een soort cyborgs (pacemakers, hoortoestellen) en zijn goed op weg naar een type Big Brother techno-utopianen. Onze vergiftigde zittende leefstijlen veroorzaken op enorme schaal kanker, geestesziekten, auto-immuun ziekten, voedsel intoleranties, met sluipmoordenaars als eenzaamheid, klokkijken en betekenisloosheid. We schijnen meer tijd te besteden aan het kijken naar porno dan dat we vrijen, relaties lopen stuk doordat we op onze schermen kijken in plaats van in elkaars ogen, en terwijl sociale media ons antisociaal maken.
Leven zonder complexe technologie heeft zijn eigen moeilijkheden, vooral voor mensen zoals ik die dit nooit geleerd hebben. Maar ik toch heeft het mijn voorkeur. In plaats van te leven om rekeningen te betalen, leef ik mijn leven. In tegenstelling tot de verwachting is mijn grootste kwestie niet om me te vervelen, maar om alles te kunnen doen wat ik graag wil. Natuurlijk is je kleding met de hand wassen soms vervelend, maar dit kleine ongemak maakt het niet waard om de natuur te vernietigen.
Goedwillende vrienden proberen me vaak te overtuigen om off-grid te gaan, maar door batterijen, elektrische kabels en zonnepanelen te gebruiken zou ik nog steeds verbonden zijn, door een speciaal soort onzichtbaar koord met de wereldnetwerken van bronnen, fabrieken, gerechtshoven, mijnen, financiële instellingen, bureaucratie, legers, transportnetwerken en medewerkers die deze dingen produceren. Ze vragen me ook om op sociale media te blijven, maar ik neem er afstand van door er geen gebruik van te maken.
In feite heeft mijn beschaving een soort Faustachtig pact gesloten met duivelse trawanten als Snelheid, Aantallen, Homogeniteit, Effectiviteit en Schema’s. En ik vertel de duivel dat ik mijn ziel terug wil.”
Deze bijdrage staat in The Guardian en is van Mark Boyle, Get in touch with Mark here.
Mark Boyle heeft drie jaar volledig zonder geld geleefd. Zijn ervaringen heeft hij beschreven in zijn boeken The Moneyless Man (2010) en The Moneyless Manifesto (2012). Zijn nieuwe boek, Drinking Molotov Cocktails with Gandhi is in 2015 uitgekomen.
Rob Vellekoop, vertaling, 28 december 2016
Wat Mark doet is ongelooflijk goed. Hij heeft ook ongelooflijk gelijk, natuurlijk. Het zet enorm aan het denken. Over de verbanden die wij eigenlijk allemaal wel (zouden moeten) kennen maar.
Misschien zit er nog wat licht in de toepassing van techniek voor nuttige en gezonde producten en dit soort informatie. Uiteindelijk komt dit bericht ook indirect tot ons via krant(kost ook energie) en computer.
Nu ja, de grenzen opzoeken is nooit verkeerd.Tijd is net als natuur onbetaalbaar. Ruimte onvervangbaar. Opzoek naar de verloren tijd dus (was een afscheidsrede van Prof. Beckkers (Telos)!
Vind niet dat je geld aan kwaliteit van leven kunt verbinden?
eerder nog gezondheid?
lieve hadat, want ja, we zijn broers……ook gezondheid is tegenwoordig gekoppeld aan geld, wat heet! bij voldoende geld mag je kiezen voor biologisch eten en bijkopen van vitaminen en mineralen, want die heb je nodig om gezond te blijven tot hoge leeftijd, en dat is wat ik mezelf en dus ook jou toewens, want jij bent ik, en ik ben jij, nietwaar? Wat ik hier schrijf, is noodzaak vanwege de toenemende …woesteinisering….van nederigland………