Dit is het verhaal van Miriam, die 5 jaar in een garage woonde nadat ze was teruggekeerd naar Nederland. Zij maakte aan den lijve de bureaucratie mee, die haar tegenhield in haar vaderland haar leven weer op te pakken.
Al vanaf jonge leeftijd wist ik dat ik niet in Nederland wilde blijven. Ik heb altijd een soort van natuurlijke antipathie gehad voor mijn eigen vaderland. Waar het aan lag wist ik niet maar ik kon gewoon niet ademen, die stompzinnige regeltjes, moetjes en mag-nietjes van dit burgerlijke, saaie, grijze druil land. Ik had het gevoel dat ik langzaam stikte en wegkwijnde. Een soort van Doe Maar is-dit-alles gevoel.
Dus toen ik klaar was met school besloot ik de wijde wereld in te trekken.
Ik heb vervolgens een jaar of 20 overal ter wereld geflierefluiterd – een geweldige tijd!!! Ik heb de meest uiteenlopende baantjes op de meest adembenemende plekken op deze aardbol gehad; van duiklerares in Costa Rica tot ski instructeur in Oostenrijk, ik heb in een rehab centrum voor wilde dieren in Afrika gewerkt, bloemen geplukt in Engeland, het vinden van leuk werk was nooit een probleem. Ik sprak Engels en Duits en dat scheen belangrijker te zijn dan diploma’s. Life was beautiful.
Maar met het vorderen van mijn leeftijd, ging het leven uit een tas een beetje tegenstaan. Overal ter wereld liggen dingen van me verspreid, die ik niet kon mee nemen en waarschijnlijk ook nooit zal gaan ophalen. Zuslief werd zwanger. Ik miste mijn ouders ook wel een beetje en ik besloot terug te keren naar Kikkerland. Om te proberen me te “settelen”.
Ik heb het geprobeerd, maar als je niks hebt is het onmogelijk een bestaan op te bouwen in Nederland – ik stuitte op zoveel bureaucratische onwil.Het enige wat ik me kon veroorloven was een garage van 450 euro per maand. Daar heb ik 5 jaar in gewoond. Ik werkte via een uitzendbureau bij de vuilnisophaaldienst voor minimum loon. Om ’s ochtends op mijn werk te kunnen komen werd ik gedwongen een auto aan te schaffen, voeg hier de bijkomende kosten en de verplichte ziektekostenverzekering aan toe dan er blijft niet veel over.
Gelukkig zijn er potjes in Nederland. Voor de wat minder bedeelden onder ons. Een steuntje in de rug.
Het aanvragen van huur- en zorgtoeslag was zo gepiept, binnen mum van tijd kreeg ik een maandelijks bedrag bijgeboekt. Ik kreeg in totaal net genoeg binnen om te overleven.Toen raakte ik mijn baan kwijt. Ik was met 40 volgens het wetboek te oud om nog langer containers te legen en met alleen een lerares Engels diploma zonder ervaring kwam ik zelfs in de bediening niet aan de bak.
Gelukkig zijn er ook potjes voor als je je baan bent verloren. Dankzij de aanvraag van WW kwam “Big Brother” er achter dat ik op een niet geldig adres stond ingeschreven. Hierdoor moest ik alle verkregen huursubsidie van de voorgaande jaren terug betalen. Ook had ik het jaar ervoor 100 euro teveel verdiend aan overuren dus ik moest ook alle zorgtoeslagen terug betalen. Een belasting teruggaaf kreeg ik niet meer – dat werd van mijn schuld afgetrokken.
Tijdens een inbraak was onder meer mijn paspoort gestolen. Ik kon de huur niet meer opbrengen dus ik kwam op straat te staan.Om een nieuw identiteitsbewijs te kunnen aanschaffen dien je op een geldig adres te staan ingeschreven. Dat stond ik niet. Een vriendin bood me onderdak aan – ik mocht in de woonkamer slapen. Ik mocht me er ook inschrijven tot ik mijn paspoort in bezit had. Ik wist ook nog werk te krijgen – weer voor een minimum loon via een slavenbureau in een fabriek. Voor 3 tot 4 dagen per week aan de lopende band. Ik kwam niet in aanmerking voor een aanvullende uitkering en moest naar de verplichte “sollicitatie hulp” precies op de dagen dat ik mocht slaven.
Een vrouw van 44, wonend in de woonkamer in een grijze druil stad in een grijs druil land zonder privacy, een waardeloze baan wat niet betaalt – ik dacht “Waar ben ik in Godsnaam mee bezig??!!??”
Ik was het zo spuug zat allemaal, ik heb – toen nog Koninginnedag – mijn hele zooitje op straat verkocht, ben de volgende dag van dat beetje geld in de auto gestapt en naar Spanje gereden. Ik heb bij de grensovergang nog even de vinger richting Nederland gestoken, ze zoeken het maar uit daar.Ik stond een maximaal bedrag in het rood bij de bank, ze schijnen mijn rekening te hebben geblokkeerd. Ik heb hier slapeloze nachten over gehad. Ook schijnt de koningin me een paar boze brieven te hebben gestuurd, maar helaas. Ik was nooit thuis. Ik heb me nooit uit laten schrijven – dat kon ik alleen maar doen als ik me op een nieuw adres zou laten registreren.
Ik woon nu in Spanje voor 300 euro per maand all in, pal aan zee. Nog geen 10 meter van het strand. Ik heb mijn paspoort hier uiteindelijk via de ambassade geregeld en heb een geweldig leuke baan gevonden. Op dit moment zit ik in de winterstop dus ik krijg “pago” – een soort van Spaanse WW. De kans dat teruggevorderd zal worden is redelijk nihil. Van Nederland heb ik nooit meer wat gehoord.
Viola Holt even bellen voor remigratie !
https://www.youtube.com/watch?v=S7KMZexVK7g&feature=em-subs_digest-vrecs
Ja, de zieligheidsindustrie kent zijn hoogtijdagen, voor oorlogsslachtoffers,rampen,ziekten(pandemie,griep,aids,ebola,etrc)
Maar voor eigen volk, dat alleen goed is voor bijdrage, deze lopen vast in een moeras van ambtenaren, die het alleen voor elkaar geregeld hebben ???
jij hoef me niets te vertellen hoe Nederlandse bureaucratie werkt ik heb me suf terug betaald voor weet ik veel wat vooral aan WW daar is nog geen normale mens achter gekomen waarom ik denk een bedrag van ruim 30.000 euro/guldens. over sollicitatie plicht wil ik helemaal niet over hebben dat is puur om je bezig te houden wetend dat je op laatste van zelf zal stoppen omdat geen enkele nut heeft en nergens voor dient omdat je geen diploma hebt of geen ervaring of weet ik veel wat. ik heb nu geen bijstand en geen WW dat is mijn redding anders had ik me zelf of iemand anders wat aangedaan want het is psychisch slopend en daar zijn ze op uit. ik heb algemeen heffing-korting van 1040 euro per jaar en mijn vrouw WAO en hoop schulden, als ik kans krijg om Nederland te verlaten neem van mij aan dat ik die kans met beide handen neem. In Nederland is GEEN toekomst meer
Een les voor alle migranten die Nederland verkiezen, alles gaat voor de wind, zolang je niet genationaliseerd ben?
weet uit ervaring dat als je een emigrant bent zaken heel anders geregeld kunnen worden. Er zijn mensen die zeggen te zijn gevlucht voor hun leven, deze krijgen dan een vrijwillige hulpverlener die het onderste uit de kan haalt voor zijn ‘client’. Vaak of beter gezegd allen hebben grote wensen, willen een groot huis, het liefst een groot huis in een grote stad, geen huur betalen, laten rekeningen voor wat ze zijn, want ze op straat zetten gaat niet, willen hele families over laten komen die eerder niet belangrijk waren, zelfs zijn er mensen bij die opeens (adoptie)kinderen hebben, ze krijgen geld voor het inrichten van hun huis, krijgen een lening die ooit eens, misschien wel, misschien niet terugbetaald gaat worden, gaan daarna veelal op vakantie naar het land van herkomst, of gaan naar landen waar ze eventueel vreemde zaken doen, vertrekken soms ook met de noorderzon, hebben de meest vreemde id-kaarten altijd met geboortedatum 1-1-nog wat met foto’s erop die totaal niet lijken op de persoon en waarbij de foto’s slecht onherkenbaar in zwart wit zijn. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is mooi dat dit land zo goed voor anderen het weet te managen en dat de rest het land het maar moet uitzoeken en waarbij werkend en spaarzaam Nederland het heen en weer kan krijgen. Dit land is voor een doorsnee burger niet meer te doen, slechts de nieuwe Nederlanders voelen zich hier als een god in Frankrijk.
Soms zit het mee, soms zit het tegen. Van dat Nederlandse klootjes volk moet je het ook niet hebben, wisten ze in 40/45 ook al.
Maar desondanks toch een leuk leven, ga zo door in Spanje.
Heel herkenbaar. We hebben het hier echt goed voor elkaar. Not.
Wij zijn met gezin en al vertrokken ver weg van Nederland. Gaan zeker nooit meer terug. Wat een bekrompen land is dat Nederland. Wat de mensen daar nog doen is mij een raadsel.
Voor sommige mensen is het financieel niet mogelijk om dit klote land te verlaten. ben je zwart dan kan je een uiterst riante oprot premie krijgen, als blanke kan je in de stront zakken
De onmogelijkheid van een tevreden bestaan. Een natje en droogje voor iedereen want we zijn allen gelijk maar sommigen iets meer gelijk dan de ander..
Ze steken je nog letterlijk de ogen uit om voor een paar duppies iets meer vooraan te kunnen zitten
De Romeinen willen dat ge net zijt als zij zijn… list bedrog en plunderen maar
Herkenbaar verhaal!Gedeeltes ervan! Cool dat je het wilde delen. Waar in de wet liggen de oplossingen?
Is Nederland niet geweldig? Pffff….
Beste Miriam kun je mij wat info geven om je in Spanje te settelen ik heb precies hetzelfde gevoel in alles net zoals jij:)Gr
Sommigen noemen het Vernederland….
Stay Human,
Jos.
Wat een herkenbaar verhaal! Respect voor deze vrouw!
Hallo Miriam, Wat een naar verhaal om te lezen dat je in Nederland zo tussen wal en schip bent beland door de bureaucratie. En heel verdrietig dat je nu je familie niet zo maar kunt zien daardoor. Wat je wel hebt, en wat niemand jou kan afpakken, is een koffer vol creatief oplossend vermogen. Let wel….dat is vele malen meer waard dan geld en een vast woonadres in Nederland!