Verlammende werking van info over onrecht

We worden overvoerd met informatie over misstanden in de wereld dankzij alles wat gedeeld wordt via de sociale media en alternatieve nieuwsblogs, die niet in de pas lopen met de propaganda van de staat en multinationals. Toch verstarren we meestal en komen we juist niet in actie. Een zoektocht naar de oorzaken.

De beelden die af en toe via You tube of Facebook zich aan me opdringen zorgen dat ik zeker niet iedere morgen even vrolijk mijn dag kan beginnen. De intrede in het informatie-tijdperk vanuit de tijd dat informatie zeer beperkt en gekleurd was lijkt op de botsing van een trein die in volle vaart tegen een brugpijler rijdt. De klap is ongelofelijk. Bijna alles wat ooit gepresenteerd is als de maatschappij en de ordening lijkt een grote leugen, als je je durft te verdiepen in de oneindige hoeveelheid informatie waaruit je kan putten. Het is echter de kunst uit die gegevensbrij een nieuw beeld te maken en er vervolgens mee verder te leven. Daar wringt de schoen.

Iedere verandering in een mensenleven geeft aanleiding tot verzet hiertegen. Niets staat vast en alles is onzeker, als je dan de pijlers van je kennis een voor een ziet wegzakken in het moeras van leugens kan je alleen nog maar gillen van afkeer.

Je ziet dat mensen op de informatie-lawine op twee manieren reageren. Er treedt een soort van verstarring op. Mensen blijven steken in het nieuw verworven inzicht of de ontkenning daarvan en lijken verlamd niet meer in staat om met deze kennis verder te gaan. Ze haken af en weigeren nog meer informatie te vergaren. Ze zijn al te ver uit hun comfort zone verdreven. Ze beperken zich voortaan tot veilige informatie door hun kennissenkring niet verder uit te bouwen of zelfs te verkleinen. Vervolgens is er de categorie van ontdekkingsreizigers. Deze mensen komen natuurlijk ook in botsing met de nieuwe kennis, maar verstarren niet, in tweede instantie maakt een tomeloze koorts zich van hen meester en zij gaan nog veel meer informatie verzamelen.

Ik vrees dat het grootste deel van de ’toeschouwers’ zich terug trekt in de veiligheid van ‘ik weet genoeg’. Dit blijkt uit de ongelofelijke apathie die als een deken over de mensen ligt. Er worden zoveel misstanden gesignaleerd dat geen mens eigenlijk nog rustig achterover in zijn stoel kan blijven zitten zonder in actie te komen.

Kijk bijvoorbeeld naar de uitglijers van de ploeg van Rutte. De schandalen, praktijken van corrupte VVD-ers en de blunders stapelen zich op. Rutte blijft echter gewoon aan en de bevolking gaat door alsof ze van niets weten. Kijk ook naar de oorlogsdans die de NAVO onder leiding van de VS aan het maken is richting Rusland. Ieder weldenkend mens gruwt toch van het idee dat zij bezig zijn met de voorbereidingen op een derde wereldoorlog, omdat de oorlogsliefhebbers zich zogenaamd ‘bedreigd’ voelen en ‘onze veiligheid’ in het geding is.

Kortom het is alsof de meeste mensen de eerste slag in de informatiewedstrijd hebben verloren. Ze zijn voorlopig murw geslagen door de onthullingen en openbaarmakingen. Ze trekken zich terug in de veilige cocons van ‘ik weet genoeg’ of ‘ik kan er toch niks aan doen’. Nu is het zaak dat ze in de tweede ronde over de schok heen kunnen stappen en de nieuw verworven kennis gaan gebruiken om de wereld tot een hemel voor ons allemaal te maken.

Rob Vellekoop, 5 november 2016