Veghel – Walter en Monique besluiten na twee jaar backpacken terug te keren naar Nederland. Zij melden zich bij de gemeente Veghel voor registratie. Dat is het begin van de hel van Veghel.
Voor vertrek hadden zij hun huurhuis opgezegd. Op de 2e dag na terugkomst in Nederland in 2010 melden zij zich bij de gemeente Veghel voor registratie op een briefadres (bij gebrek aan een woonadres), waarvoor een kennis zijn adres beschikbaar stelde.
Walter en Monique konden door toedoen van de gemeente Veghel niet geregistreerd worden in de BRP (Basis Registratie Personen) en daardoor kunnen zij geen inkomen met een baan verdienen of een uitkering aanvragen, ziekenkostenverzekering afsluiten of zich inschrijven voor een woning. (zelfde geldt voor andere regelingen als AOW, e.d.) Dus geen huis, geen werk, geen uitkering, geen geld.
Voor hen zit er maar een ding op en dat is overleven. Vijf jaar lang houden zij dit al vol.
De gemeente is nu weer in beeld en weigert medewerking omdat zij niet willen geloven dat het koppel op deze manier heeft weten te overleven!
Walter schrijft: “Een kennis stelde zijn adres voor ons beschikbaar en dat was voor ons dé mogelijkheid om ons leven in Nederland weer op te bouwen. Althans… dat dachten we.Niets is minder waar, want hiermee begon de ellende…..Bij een kennis kon ik een opslag/hobbyruimte gebruiken waar we onze spulletjes kwijt konden. Een tijdje in een chalet op een camping gewoond, maar na verloop van tijd werd dit onmogelijk zonder inkomen. Slapen kunnen we sindsdien gelukkig op diverse adressen bij kennissen die ons willen helpen.
Eten en wassen, e.d. doen we in de hobbyruimte zodat we degene die ons een slaapplaats bieden zo min mogelijk tot last zijn. Wel werd ons op het hart gedrukt dat dit niet kenbaar mocht worden gemaakt bij gemeente Veghel, want dan zouden zij daar ongetwijfeld moeilijkheden mee krijgen. En daarmee doelden ze op de represailles van gemeente Veghel. Om enigszins in leven te kunnen blijven heb je nu eenmaal geld nodig voor eten, drinken.
Dus haal ik her en der gratis afgedankte spullen op die ik in de opslag/hobbyruimte opknap, zodat ik die weer kan verkopen. Het klinkt misschien ongelooflijk, maar in deze bizarre en mensonterende situatie leven we nu dus al bijna 5 jaar. Afgelopen april hadden we eindelijk weer iemand bereid gevonden die zijn adres voor ons beschikbaar wilde stellen als zijnde briefadres. Eindelijk voor ons weer een mogelijkheid om te proberen uit deze precaire situatie te kunnen komen.
Opnieuw hebben we ons bij gemeente Veghel gemeld om ons op dit briefadres te laten registreren en ja hoor. De ellende begon opnieuw van voren af aan, maar deze keer met veel grotere gevolgen!
Zo kregen we een vragenlijst mee met vragen die onze privacy zwaar schendt*, maar ook vragen waarop we gewoonweg geen antwoord kunnen geven.Zo wil Veghel weten waar we onze waardevolle spullen bewaren.
De gemeente wil weten waar wij slapen, zodat ze de mensen die ons aan een slaapplaats helpen hierop aan kunnen pakken. Maar wij gaan mensen die ons helpen natuurlijk geen oor aannaaien. Het probleem is dat de gemeente niet wil aannemen dat wij geen woonadres hebben, zowel in 2010 als nu in 2015 niet. Ze beweren dat het onmogelijk is dat iemand al 5 jaar in Nederland is zonder woonadres.Het enige wat ze willen weten is waar wij die afgelopen 5 jaar zijn verbleven, waar wij dus geen antwoord op kunnen geven omdat dit diegenen die ons al die jaren hebben opgevangen daarmee kwetsen en als het aan de gemeente ligt ook zal schaden zoals ik al in het verhaal heb aangegeven met diverse represailles.De kennis waar we de hobbyruimte en onze spullen opgeslagen hebben begaat nu [ineens?] 4 overtredingen volgens de gemeente waartegen zij stappen wil gaan ondernemen.
Deze kennis heeft al meer dan 15 jaar een caravanstalling mét vergunning en nu beweert gemeente Veghel opeens dat hij hier geen vergunning voor heeft. Dit omdat de gemeente de vergunning kwijt is, want die zit niet in het dossier. Tevens heeft Veghel hem gedreigd met het wijzigen van het bestemmingsplan van zijn terrein. Zaken die jarenlang in orde waren en geen probleem vormden worden hem nu ineens aangerekend. Het is te zot voor woorden……. Hoezo represailles?!
Informatie die in vertrouwen aan een wethouder van Veghel is gegeven om zodoende hulp te verkrijgen in onze situatie, wordt nu tegen ons gebruikt en tegen bovengenoemde kennis.Wij hebben een brief ontvangen waarin staat dat we de opslag/hobbyruimte op moeten ruimen en wel binnen 1 week. Ze hebben ons ingeschreven bij de kennis waar we onze spullen hebben opgeslagen. Een plek waar we niet eens wonen en dit ook nog eens zonder medeweten van de hoofdbewoner!
Verschillende ambtenaren van Veghel liegen alles aan elkaar [zelfs op papier!], intimideren en uitten bedreigingen. Uitlatingen tegen onze kennis als “schop ze maar de straat op” zijn zelfs gedaan.
We zijn radeloos en de enige optie die ons rest is , de media erbij te halen.
Onze mensenrechten zijn op diverse vlakken geschonden en we hebben de gemeente hiervoor aansprakelijk gesteld. We hebben besloten hiermee door te gaan tot aan het Europese Hof van de mensenrechten.
Hopelijk vinden we een goede (mensenrechten)advocaat die ons hierin bij wilt staan.Voorlopig wordt de situatie voor ons steeds penibeler, want degenen waar we van tijd tot tijd konden overnachten worden nu ook bang voor represailles van gemeente Veghel en daar hebben wij alle begrip voor. We zijn naarstig op zoek naar goedkope woonruimte in of rondom Veghel want de vrouw van onze kennis heeft aangegeven dat de hobbyruimte per 1 september leeg moet zijn.
Dit is de arrogantie van de macht ten voeten uit. Veghel blinkt hier in uit. Eerst mensen vijf jaar lang negeren en duperen en daarna in de hoek zetten waardoor ze nog afhankelijker worden. Een overheid is bedacht en in het leven geroepen om mensen te DIENEN en niet te duperen! Het wordt de hoogste tijd voor een strafhof om ambtenaren die burgers het leven zuur en zelfs kapot maken ter verantwoording te roepen. Hun politieke leiders staan deze praktijken toe en moedigen ze daardoor in feite aan.
Rob Vellekoop, 21 augustus 2015
Nederland op zijn smalst…..hoe behandelen zij de ”vluchtelingen” daar in veghel?
Heel moeilijk om over te oordelen?
Eerst moeten ze eerst eens leren hun eigen burgers goed te behandelen.!
Zij komen binnen met ongekende mogelijkheden, vandaar, dat er op dit vlak stormgelopen wordt?
Lang verhaal. Maar als het om verlies van NL-schap gaat, er zijn meer gevallen bekend, zie https://www.nationaleombudsman.nl/node/39149.
Je denkt dat het op lokaal niveau, wat overheidsbetrokkenheid betreft, nog wel redelijk goed zit. (Den Haag en Brussel, dat weten we dondersgoed, da´s een heel ander verhaal.) Maar steeds meer blijkt dat gemeenten met Den Haag en Brussel volledig in de (hún) pas lopen.
Hier en daar zijn er wethouders/burgemeesters die eigenwijs zijn, letterlijk eigen wijs.
En dus humaan blijven. Maar het wordt steeds moeilijker om in Nederland je Zelf te mogen blijven.
Walter en Monique hebben nu keihard kennis gemaakt met deze ontwikkeling.
We zullen dat gezamenlijk moeten stoppen en transformeren. Dus de betreffende ambtenaren/raadsleden/wethouder/burgemeester van Veghel z.s.m. vervangen door mensen die wél hun eigen humane wijs toepassen! Mensen die de moed daartoe hebben en die zich daartoe verplicht (!) voelen vanuit hun besef van medemenselijkheid.
Goed Rob, dat je dit verhaal plaatst! Zo breed mogelijke openbaring van dit en soortgelijke verhalen brengt de positieve verandering dichter bij! We moeten met ons allen menswaardigheid opeisen, immers. Dat is toch onze plicht.
Door de regels heen gelezen, heeft de auteur meer dan gelijk hierover uit te wijten,
“de Gemeente dient de burger te dienen”, echter het tegendeel is in ontelbare gevallen waar.
De oorzaak moet je zien, dat de verantwoordelijkheidsplicht door de ambtenaar geheel verkeerd wordt uitgelegd door de ambtenaar?
Door achter een waas van ” deze machtsinstantie”(in dit geval gemeente) schuil te gaan, kunnen ze er te goed mee wegkomen om te kunnen voldoen aan de plicht, die hen door de burger is toevertrouwd, mn de burger het zo makkelijk mogelijk maken.
Zelf ken ik talloze gevallen, waarbij ‘een geschil’ tussen burger en gemeente nog eerder op de spits gedreven wordt(zou dit komen door de organisatie?), dan het door bemiddeling te doen op lossen?
De ambtenaar zit zo vast in het zadel, dat enige consensus in dit geval niet gedaan wordt?
LIJKT WEL WERKVERSCHAFFING OVER DE HOOFDEN VAN ZIJN OPDRACHTGEVER!!
De ombudsman is er om misstanden in ambtelijke procedures bloot te leggen. “Heeft u een probleem met de overheid, dan lossen wij het voor u op”, dat is of was ooit min of meer de insteek van deze instantie, deze gaat echter niet zo ver om de betreffende ambtenaar ‘aan te pakken’. Voor overheidsdienaren ‘die fouten maken’ zijn er wettelijk maatregelen. Maar er mist iets constateer ik, waardoor alles op papier wel klopt, maar er in de praktijk toch zaken schrijnend misgaan. Hoe los je die leemte nu op, dat is naar mijn idee een passende vraag. (Wie?)