Het is vandaag 1 mei, een historische dag voor de internationale arbeidersbeweging. In Nederland is de protestviering altijd succesvol weggedrukt door de machthebbers. Toch wordt er nog steeds 1 mei gevierd in: Den Haag, Amsterdam, Rotterdam, Nijmegen en Tilburg. Het is hard nodig want binnen afzienbare tijd zullen we moeten demonstreren of voor een 8-urige werkweek of voor een leefbaar inkomen voor iedereen, omdat er dan geen werk meer is.
De oorsprong van 1 mei ligt in de Verenigde Staten. Daar werd op 1 mei 1886 een nationale actie- en stakingsdag georganiseerd om de 8-urige werkdag af te dwingen. In totaal gingen zo’n 340.000 arbeiders in staking, een zeer groot succes voor de VS. Het resultaat van de stakingsdag verschilde van regio tot regio. Op sommige plaatsen werd de 8-uren dag ingevoerd.
In Chicago, waar 40.000 arbeiders in staking gingen, werden de eisen niet ingewilligd. Toen er voort werd gestaakt en de bazen van de McCormick-fabrieken op 3 mei de staking wilden breken met werkwilligen en stakingsbrekers, kwam het tot incidenten. De toegesnelde politie schoot met zes doden tot gevolg. Op 4 mei volgde een vreedzame protestmeeting met zo’n 15.000 deelnemers op Haymarket square. Toen de politie op het toneel verscheen, kwam het opnieuw tot incidenten. Een provocateur wierp een bom in de politielinies, die vervolgens in het wilde weg begonnen te schieten. Acht arbeidersleiders werden opgepakt, sommigen kregen de doodstraf anderen levenslang.
Wat is de parallel met nu? Binnen 10 jaar zal de hoeveelheid beschikbare arbeid zijn gehalveerd. Zeer waarschijnlijk moeten we dan opnieuw gaan protesteren voor de 8-urige werkweek, maar dan omdat er geen werk meer is. Hopelijk zijn we dan zover in te zien dat een ruim basisinkomen een veel betere oplossing is dan werk, dat we kunnen overlaten aan robots.
Zo solt al sinds mensenheugenis een kleine rijke elite met het rapaille, het plebs, de sukkelaars, het volk, de schlemielen, de arbeidersbeweging. En nog altijd laten we ons in de maling nemen, ons tegen elkaar opzetten, uitspelen, aftroeven, in ons hemd zetten en uitkleden. We hebben nog altijd niet afgeleerd niet te geloven wat onze ouders ons leerden: autoriteit te vertrouwen. We blijven in ons hart hopen dat de overheid het beste met ons voor heeft. Daarom blijven we nog altijd massaal de Rutte kliek steunen, vertrouwen houden in ons geld en het corrupte financiële systeem en denken dat het goed is om te werken. Voor wie?
Rob Vellekoop, 1 mei 2015
Het meest bizarre wat ik mij in deze tijd kan voorstellen en wat een ultiem bewijs is dat de mensen er geen zak van snappen en vervolgens dat ze hoe dan ook een slavendrijver nodig hebben om er hun bestaansrecht aan te kunnen ontlenen.
En dat is om openlijk tegen de staat met alles erop en eraan keihard te gaan roepen; “wij willen werk”!
M.a.w. We zijn een stelletje afhankelijk geworden werkvee wat op enig moment alle verantwoordelijkheid heeft weggegeven door te stemmen op de monsters die niets menselijks in ons willen zien. We hebben door eigen laxheid en sinds kindheid aangeleerde verkeerde realiteitszin, ons laten conformeren tot een vijand van onszelf. Het totale onvermogen om samen met de lotgenoten tot een alternatief te komen en te blijven gehoorzamen aan het monster wat mensoffers vraagt, zijn we verworden tot een biomassa bestemd tot het vullen van de beurs van het moloch en onze eigen massagraven, nadat ieder bruikbaar orgaan er was uitgesneden.
Maar ach,…’t is mooi weer!
Natuurlijk moet het basisinkomen direct ingevoerd worden, om nog meer werkstress te voorkomen en mensen juist te stimuleren in alle rust en vrijheid werk te zoeken en of nog liever een eigen bedrijf te beginnen met werknemerszelfbestuur in coöperatieve bedrijfjes op kleine schaal. Dan worden loonslaven zelf werkgevers! Weg met de burocratie, UWV, SVB en al die andere sociale instellingen en overheid, wat elke dag een ergenis is voor vrijwel iedere burger en ambtenaren bevrijdt van het communistische juk van regulering en onderdrukking, onderwerping. En weg met die a-sociale zich zelfverrijkende top van bedrijfsleven banken & verzekeringswezen. Het zijn uitbuiters van de eerste orde, die profiteren van het neo liberaal-kapitalistisc h systeem van recht van de economisch sterksten. Het land uit met die lui die profiteurs die niet willen delen en rechtvaardigheidsgevoel missen! Weg met de VVD en andere neo liberale politieke partijen zoals ook D’66 die op geraffineerde wijze sociale rechten afbreekt en rijken nog rijker maakt. Weg ook met die ‘salon’socialisten die zich zoals voormalig FNV vakbondsleider Wim Kok gedragen als neo liberalen en meedoen aan zelfverrijking, ongebreidelde hebzucht egoïstisch materialisme en overdreven individualisme. Direct een wet MAXIMUM lonen/Inkomen analoog aan de wet Minimumloon. Direct overgaan op maatschappelijk verantwoordt ondernemen (duurzame economie/ekologie en bovenal bescherming van de economisch zwakkeren. Dat is wereldbeschaving. Een basisinkomen voor iedereen boven 18 jaar werkt preventief en maakt dat mensen geestelijk & lichamelijker gezonder wordt en daardoor gaan de kosten van zorg beduidend omlaag! En die verlaging en verhoging van belastingen voor de rijken en aller rijksten en het vrijkomen van geld uit sociale uitkeringen en sociale uitkeringsinstanties en hun dure gebouwen moeten gereserveerd voor het Basisinkomen! En geen JSF en andere peperdure overheidsinvesteringen en afromen niet meest noodzakelijke subsidies etc maken dat het basisinkomen mogelijk maakt Co Meijer
Nou, Rob, wat gisteren op mij de meeste indruk heeft gemaakt, was toch wel het aantal verveeld ogende politieagenten, die daar op het Spuiplein de boel blijkbaar in de gaten moesten houden, want dat handje vol vredelievende mensen zouden eens kunnen gaan rellen.. Wat een verspilling, zeg. Voordat we met de trein gingen hoorden we sirenes overal, maar zij mogen hun stem wel laten horen en hier wordt wel over bericht.
Scheve wereld.
Wel leuk om er eens bij te zijn.
Wel een sombere conclusie Rob! Heel begrijpelijk natuurlijk ook. Zie ook mijn reactie onder participatieslaven over het symbool van vergane glorie, de monarchie en die misselijk makende koningsdag en die 70% van de bevolking die er gewoon in stinkt. Dan zakt ook mij de moed in de schoenen en ik denk ook niet dat het op korte termijn zal veranderen.
Maar als ik in mijn eigen omgeving kijk zie ik goed opgeleide oudere jongeren met een uitkering en een hoofd/hart vol met goede ideeën en idealen. Ze werken zich kapot aan hun missie maar gaan ten onder aan de terreur van commerciële marktmechanismen en gestapopraktijken van de sociale diensten. Nu kan ik mijn persoonlijke waarnemingen uit mijn omgeving niet generaliseren, maar ze houden mij wel op de been. En welke keuze hebben we eigenlijk?
Beste Harry, wanneer ik schrijf dat de hoeveelheid beschikbare arbeid in 10 jaar tijd halveert dan is dat inderdaad een sombere conclusie. De realiteit is niet altijd even vrolijk. Ik blijf er echter wel positief onder of over. Ik knok stug door om de misstanden die ik zie aan te kaarten. Dat is volgens mij het enige dat overblijft om te doen. Eerst moet de animo voor verandering breed gedragen worden door de bevolking. Zover zijn we niet. Ik weet echter dat het ooit zal veranderen. Mijn stemming laat ik niet meer afhangen van ons economisch perspectief. Ik heb mezelf afgeleerd me te fixeren op bezit en welvaart zoals dat door de reclame en msm wordt gepredikt en zoals mijn ouders mij hebben geleerd. Bezit en welvaart zijn illusies. Wat telt is een dak boven je hoofd en voeding en kleding om je lichaam te onderhouden. De rest heeft de commercie er bij gefantaseerd om hun overbodige producten te kunnen slijten.
Dus wat mij betreft kiezen we er voor ons hoofd niet te buigen.
Beste Rob, je reageert op een reactie van mij die bedoeld is voor die andere Rob. Mijn excuses, ik had via de ‘reply’ knop moeten reageren i.p.v. ‘reageren’. Ik weet uit vorige reacties van jou wel hoe je er in staat en ik heb zelfs mijn bewondering voor je uitgesproken over hoe stug je het volhoudt om jouw ideaal naar voren te brengen.
Dat de hoeveelheid arbeid de komende 10 jaar zal halveren is een somber perspectief dat waar wordt als we doorgaan op deze heilloze weg van productie-efficiëntie en robotisering. Mijn pleidooi is dan ook dat er weer ruimte gecreëerd moet worden voor ARBEIDSINTENSIEF en GEDEELD werk. Ik schrijf het met hoofdletters, bewust en met overtuiging. Veel leuk en menselijk werk is verloren gegaan door schaalvergroting en automatisering.
Ik zelf ben allerminst een workaholic, maar ik weet uit ervaring inmiddels dat als ik werk kan doen dat beantwoord aan mijn behoeften aan ontplooiing en dienstbaarheid, dat het mij een beter/leuker mens maakt. De realiteit was echter anders. Bazen, managers en marketingafdelingen maken leuk werk heel vervelend. Werkdruk omdat je met minder mensen en minder middelen je werk moet doen helpt zelfs het leukste werk om zeep.
Een basisinkomen zonder de mogelijkheid van zinvol werk is het einde van cultuur.
Nog even ter overweging dit:
Als de overheid de sociale zekerheid en het eventuele basisinkomen moet betalen uit de heffingen op vermogen en hogere belasting op hoge inkomens en winsten, dan laat ze in feite weten dat misdaad loont. Want verreweg het meeste vermogen en de meeste winsten danken hun bestaan aan uitbuiting van arbeiders en milieu. En behalve dit wordt rijkdom vooral vergaard door HANDEL. Daar is de ‘beschaving’ van dit land op gebaseerd, op handel. Handel met waren en arbeidskracht, speculeren met kapitaal, aandelen en grond. Dat biologische groenten bijvoorbeeld zo duur zijn en huizen onbetaalbaar is door bezitsname en speculatie op grond en onroerend goed. In mijn ogen een criminele activiteit die boeren arm maakt , het wonen duur en goede voeding onbetaalbaar. De winsten gaan naar de bezitters, de rijken die al rijk waren. Dit afromen met hogere belastingen lijkt reëel, maar draagt in feite bij aan het in stand houden van deze mechanismen die het leven voor ons allen onnodig duur maken.
Komt bij dat leuk en arbeidsintensief werk verdwijnt in de deathrace naar meer efficiëntie en hogere winsten. Als ik dit alles zo overzie dan kan ik niet anders dan concluderen dat een basisinkomen binnen ons huidige economische stelsel, niets meer is dan het doekje voor het bloeden. We laten ons eerst de mogelijkheid van zinvol en bevredigend werk afnemen, we laten toe dat de eerst noodzakelijke levensbehoeften van onderdak, zorg, voeding en onderwijs zo duur ( en kwalitatief slecht) worden dat we er met recht arm van worden ,om ons dan vervolgens te laten afschepen met een net genoeg of net niet genoeg basisinkomen.
Voor alle duidelijkheid; ik ben VOOR een onvoorwaardelijk basisinkomen als tegelijkertijd onze economie( macht en bezitsverhoudingen ) en het idee van arbeid grondig hervormd worden. Anders wordt het een grote truc van de overheid om het gepeupel koest te houden omdat ze de problemen waar het werkelijk om gaat niet op kan lossen.
Eens. Je kunt nooit het onvoorwaardelijke basisinkomen invoeren zonder de maatschappij volledig te hervormen.
Akkoord maar trap aub niet in de typisch socialistische retoriek door ervan uit te gaan dat ‘hunnie’moeten zorgen voor werk/welbevinden van de werkloos geraakte massa. De monopolie van de werkverschaffing en de afhankelijkheid ervan moet nooit liggen bij de club waar jij je kogels op afvuurt. Zij zitten gebakken in een marktmechanisme en zoeken overal mogelijkheden tot winstmaximalisatie. Zo werkt het systeem van het pad wat ze zijn ingeslagen geinitieerd door de ‘systeembednkers van zeer dubieus gehalte. Je weet wel wie. Ik wil namelijk niets weten van de z.g.n. socialist die altijd met mensen willen delen die meer hebben dan zijzelf. Feit is dat ondernemers, vaak de kleine, nog doorwerken als de werknemers al naar huis zijn en dat zij zich de haren uit hun kop trekken om de tent in leven te houden terwijl de werknemer al aan z’n biertje zit. Ik weet dit uit eigen ervaring.
Het is die verdomde afhankelijkheid situatie die de boel scheef trekt.
Wernemers moeten het initialtief nemen om te gaan zorgen voor eigen werk. Dan kom je heelm dicht bij wat Harry zegt dat structureel het roer om moet en niet repareren wat nu voorligt. Dan betekend het wel dat iedereen actie moet ondernemen, risico’s moet aangaan, echte solidariteit moet opbrengen, heel veel verdraagzaamheid ook naar buitenlanders, en vooral de eigen verantwoordelijkheid eens een keer moet gaan zien! Ook een keertje NEE durven zeggen en een knuppel op je kop krijgen. Dus uit de confortabele mopperhoek!
Voor nu en in de toekomst.
De dag van de arbeid zouden we moeten vieren door een totale herbezinning op wat arbeid voor ons leven inhoudt. Zo’n herbezinning houdt meer in dan roepen dat robots veel arbeid gaan overnemen. Het inzetten van robots op veel plaatsen waar ze stompzinnig en geestdodend werk kan overnemen is buitengewoon op zijn plaats. Maar op andere plaatsen waar alleen de menselijke factor een kwalitatieve dienst of product kan leveren, is het zeer misplaats.
Het streven naar automatisering en efficiëntie in productie en diensten, en daarmee het inzetten van robots en digitale systemen, heeft in onze huidige economie maar 1 doel; het uitschakelen van de menselijke factor. Het uitschakelen van mensen die maar ziek worden, kinderen krijgen, steeds meer geld vragen of lastige vragen stellen. Zolang onze economie kwantitatief gericht is, dus op massaproductie zo goedkoop en efficient mogelijk, blijft deze dubbele agenda bestaan.
Stink er niet in! Laat je niet wijsmaken dat robots ons zullen redden en een onvoorwaardelijk basisinkomen ons een nieuwe levensvervulling gaat geven. Arbeid en welbevinden zijn niet van elkaar te scheiden. Alleen het begrip arbeid zal opnieuw gedefinieerd moeten worden. Arbeid is meer dan alleen de kost verdienen. Meer dan een noodzaak om je hoofd boven water te houden, om te overleven, om status op te bouwen. Arbeid is een ouderwets en beladen woord en zou vervangen moeten worden door een nieuw woord. Het zou levensvervulling kunnen zijn, vreugde, plezier, zorgzaamheid, uitdaging, verantwoordelijkheid. Het zou je liefde voor het leven, voor de aarde, voor je medemens kunnen uitdrukken in plaats van bittere noodzaak om niet in armoede te vervallen.
Veel mensen begrijpen dit best en willen dit ook graag. Ze willen werken op een manier die recht doet aan hun menselijke behoeften van creativiteit, vakmanschap of sociale betrokkenheid. Ik zie veel ondernemersinitiatieven die deze of andere kwaliteiten als basis hebben, maar die desondanks stranden op de harde eisen van winstgevendheid en veel te hoge kosten voor bedrijfsvoering. Dan moeten dergelijke plannen aangepast worden door marketingtechnieken, efficiëntie, schulden maken etc. etc. Met andere woorden; goede plannen moeten door de mangel van onze huidige economische en commerciële wetten en regels. Tot er van het oorspronkelijke idee weinig of niets meer over is. Daardoor zitten vele mensen thuis of doen ze toch maar werk dat helemaal niet in overeenstemming is met hun ideaal.
Dus……om zinvol werk te creëren moet eerst de economie veranderen. Een basisinkomen kan daar een onderdeel van zijn, maar is niet de oplossing. De oplossing is een combinatie van hervorming van ons geld/economiesysteem, herdefiniëring van het idee arbeid en garanties voor een inkomen dat voldoende is om in onze basisbehoeften te kunnen voorzien.
Goeie analyse Harry, hulde!
Alleen zulke veranderingsprocessen zie ik niet uitgevoerd worden door de gemiddelde Nederlander. Simpelweg omdat ie daar de capaciteiten niet voor heeft. Het rijst ze boven de pet. Helaas maar waar. Daarin zie je het dilemma dat men toch een leider nodig heeft om dit soort plannen aan te reiken. Ook de nodige pioniers die een voorbeeldfunctie hebben en pas als het nieuwe beeld wat geschetst is de mensen aanstaat, dan pas gaat de boel langzaam overstag.
Ik weet hoe conformistisch mensen zijn en hoe zeer ze vasthouden aan ‘hoe het hoort’, ook al heeft het geen enkele relevantie.
Als voorbeeld wijs ik naar het populisme en de reclames en de populairiteit van het koningshuis. Allemaal ‘glitter, leuk en gezellig’.
Men weet precies hoe men het volk moet paaien en inpakken.
En zie, het werkt! Miljoenen gaan erin!
Fortuyn drukte op een aantal juiste knopjes en kreeg het volk mee met, naar mijn idee toch wel behoorlijke simplistische retoriek.
Resultaat, beng…dood! Hheft het volk iets geleerd? Nee, ze laten zich door het tuig wat de aanslag liet gebeuren weer naaien, en ze hebben het niet eens door hoe het werkt!
Zo makkelijk te manipuleren.