Er was eens een slim iemand. Deze slimmerik opende een kantoor en vertelde aan iedereen die het horen wilde dat mensen hun geld bij hem konden brengen. Hij ging voor hen het geld bewaren. Daarvoor moesten de klanten wel bewaarloon en transactiekosten betalen aan de bankier.
Op zekere dag bedacht onze slimmerik dat hij met het geld van zijn klanten leuke dingen kon doen. Hij haalde het uit de kluizen en begon te beleggen eerst in grond, later in onroerend goed en in effecten. Ook leende hij het geld uit. Hij werd waanzinnig rijk met het geld van zijn clientèle.
Met dank aan Arvy. Arvy.org
Maar de winsten en de paleizen die hij er van bouwde vond hij niet genoeg. Hij ontdekte dat hij nog meer geld kon verdienen met het opkopen van leningen en aan het speculeren in valuta en goederen. Des te groter de inleg, des te meer kans op astronomische winsten. En verliezen.
Toen hij door zijn hebzucht enorme verliezen ging lijden, bedacht hij een list. Hij vertelde de regering dat wanneer deze hem niet zou helpen het het land failliet zou gaan. De liberale regering trapte in de valstrik. Het deerde de regering echter niet want op hun beurt lieten zij de burger opdraaien voor de blunders van de bank. De regering noemde deze uitgaven bezuinigingen door de crisis. De burgers waren het hier niet mee eens, maar dachten dat zij hieraan toch niets konden veranderen en slikten de ellende die hen werd aangedaan.
Uiteindelijk kwam alles weer op zijn pootjes terecht. De bank ging niet failliet, de bankier verloor niet zijn baan en daarom keerde hij zichzelf maar weer een flinke bonus uit.
En hij leefde nog lang en gelukkig.
Rob Vellekoop, delangemars.nl, 25mrt2013
Geniaal om deze waarheid over bankiers en bankieren in een sprookje te vertellen. Het enige belangrijke verschil met een gewone sprookje is dat een sprookje eindigt normaalgesproken met ‘ … en zij leefden lang en gelukkig’ De burger in dit moderne sprookje leeft alles behalve gelukkig. !