Op 13 januari 2015 publiceerde Handelsblatt een ingezonden brief van Alexis Tsipras gericht aan de Duitsers. Hij is sinds de verkiezingen van 25 januari Grieks premier en was toen lijsttrekker van Syriza. Tsipras legt uit wat er werkelijk aan de hand is in Griekenland. Hij legt ook uit dat de Griekse nationale schuld onhoudbaar is en nooit kan worden afgelost. Hij wil komen tot een Europese New Deal.
De meesten van u, geachte Handesblatt lezers, zullen zich een vooroordeel hebben gevormd waar dit artikel over gaat voordat u het gelezen heeft. Ik smeek u niet te bezwijken voor dergelijke vooroordelen. Vooroordeel was nooit een goede gids zeker niet in perioden waarin een economische crisis stereotypen versterkt en onzin broedt, nationalisme, zelfs geweld.
In 2010 kon de Griekse natie niet meer zijn schuld voldoen. Helaas besloten Europese officials te doen alsof het probleem kon worden overwonnen door middel van de grootste lening in de geschiedenis onder voorwaarde van fiscale bezuinigingen die met rekenkundige precisie het nationale inkomen zou doen krimpen waarvan zowel de nieuwe als de oude leningen betaald moeten worden. Met een probleem van insolventie werd omgegaan alsof het een zaak van gebrek aan liquiditeit was.
Met andere woorden, Europa omarmde de tactiek van de minst betrouwbare bankier die weigert slechte leningen te erkennen, ten gunste van nieuwe afsluiten en daarmee te doen alsof de originele lening meer effect heeft door het bankroet naar de toekomst te schuiven. Niets anders dan gezond verstand was nodig om te zien dat deze toepassing van ‘verlengen en doen alsof’ zou leiden tot een tragische situatie in mijn land. Dus in plaats van een stabilisatie van Griekenland creëerde Europa de omstandigheden van een zichzelf versterkende crisis die de basis van Europa zelf ondermijnde.
Mijn partij en ik persoonlijk waren het zeer oneens met de leningsovereenkomst van mei 2010 niet omdat jullie, burgers van Duitsland, ons niet genoeg geld gaven, maar omdat jullie ons veel meer gaven dan jullie hadden moeten doen en onze regering accepteerde veel meer dan waarop het recht had. Geld dat in ieder geval noch het Griekse volk hielp (aangezien het in een zwart gat van een onhoudbare schuld werd gegooid) noch het opblazen van de Griekse staatsschuld kon voorkomen, ten koste van de Griekse en Duitse belastingbetaler.
Inderdaad zelfs voordat een volledig jaar voorbij was, kwamen vanaf 2011 onze voorspellingen uit. De combinatie van gigantische nieuwe leningen en stringente bezuinigingen van de overheidsuitgaven die inkomens verminderden, faalde niet alleen in de schuld te beheersen, maar strafte de zwakste burgers door ze te veranderen van mensen die tot dan toe een bescheiden leven hadden in paupers en bedelaars zonder enige waardigheid. De ineenstorting van inkomens stortte duizenden bedrijven in het bankroet terwijl het de oligopolistische macht van de overblijvende bedrijven stimuleerde. Op deze manier daalden de prijzen maar trager dan de lonen en salarissen, en dit drukte de globale vraag naar goederen en diensten en vermorzelde de nominale inkomens terwijl schulden bleven stijgen. In deze setting, het gebrek aan hoop nam ongecontroleerd toe en voordat we het wisten patrouilleerden Neo-nazi’s in onze buurten en verspreidden hun boodschap van haat.
Ondanks het duidelijke falen van de ‘verlengen en doen alsof’ logica, wordt het tot op de dag van vandaag uitgevoerd. De tweede Griekse financiële injectie vond plaats in de lente van 2012 en er werd een andere enorme lening gelegd op de verzwakte schouders van de Griekse belastingbetalers, onze sociale verzekeringsfondsen werden gekort en een meedogenloze nieuwe kleptocratie gefinancierd.
Gerespecteerde commentatoren hebben verwezen naar recente Griekse stabilisatie, zelfs tekenen van groei. Helaas het ‘Griekse herstel’ is een wonder dat we zo snel mogelijk moeten laten rusten. De recente bescheiden stijging van de werkelijke BBP van 0.7%, toont niet het einde van de recessie (zoals geclaimd) maar, eerder een voortzetting. Sta er eens bij stil: Dezelfde officiële bronnen voor hetzelfde kwartaal een inflatie percentage van negatief 1,80%, dit is deflatie. Dit betekent dat de 0.7% stijging in werkelijkheid in reëel BBP veroorzaakt werd door een negatieve stijging van nominaal BBP! Met andere woorden, alles wat gebeurde was dat prijzen sneller daalden dan het nominale nationale inkomen. Niet bepaald een reden om het einde van zes jaar recessie te claimen!
Sta me toe te verklaren dat deze verontschuldigingspoging tot het tonen van een nieuwe versie van de Griekse statistieken een belediging is aan alle Europeanen die tenslotte verdienen de waarheid over Griekenland en Europa te kennen. Dus laat me eerlijk zijn: de Griekse schuld is onhoudbaar en zal nooit kunnen worden afgelost, vooral omdat Griekenland onderworpen is aan voortdurende fiscaal waterboarding. De aandrang van dit doodlopende beleid en de ontkenning van simpele rekenkunde, kost de Duitse belastingbetaler veel terwijl het tegelijkertijd een trotse Europese natie veroordeelt tot permanente onwaardigheid. Maar wat zelfs erger is: op deze manier, keren de Duitsers tegen de Grieken en de Grieken tegen de Duitsers, het is niet verrassend dat het Europese ideaal een catastrofaal verlies lijdt.
Duitsland, in het bijzonder de hardwerkende Duitse werkers hebben niets te vrezen van een overwinning door SYRIZA. Het tegenovergestelde geldt. Het is onze taak om onze partners niet te confronteren. Het is niet om grotere leningen veilig te stellen of het recht op grotere tekorten. Ons doel is eerder de stabilisatie van het land, budgetten die in evenwicht zijn en natuurlijk het einde van het uitpersen van de zwakkere Griekse belastingbetalers binnen de context van een leningsovereenkomst die eenvoudig afdwingbaar is. Wij willen ons inzetten om een einde te maken aan de ‘verlengen en doen alsof’ logica, niet tegen de Duitse burgers maar met een blik op de wederzijdse voordelen voor alle Europeanen.
Geachte lezers, ik begrijp dat achter uw ‘eis’ dat onze regering zijn contractuele verplichtingen nakomt de vrees verborgen ligt dat wanneer jullie ons Grieken ademruimte geven wij terug zullen keren naar onze slechte oude manieren. Ik erken deze angst. Echter laat me zeggen dat het niet SYRIZA was die de kleptocratie uitgebroed heeft die vandaag suggereert te streven naar ‘hervormingen’, zo lang deze ‘hervormingen’ hun ziekelijk verkregen privileges niet raken. Wij zijn klaar en bereid om belangrijke hervormingen in te voeren waarvoor we nu een mandaat zoeken van het Griekse electoraat, natuurlijk in samenwerking met onze Europese partners.
Onze taak is om een Europese New Deal te brengen waarbinnen ons volk kan ademen, creëren en leven in waardigheid.
Een grote gelegenheid voor Europa is klaar om geboren te worden in Griekenland op 25 januari. Een gelegenheid die Europa beter niet kan missen.
Bron: Syriza
Vertaling: Rob Vellekoop
En weer hoor ik die engeltjes!!!