Peter E. Vlug kwam na tien jaar terug naar Nederland, van de Zwitserse berg waarop hij zich met zijn gezin had teruggetrokken. Bij zich had hij een tikkende tijdbom die het einde van de machtsconcentratie van de kerkelijke beweging betekent. Voorlopig is zijn initiatief echter onthoofd. Teveel leidende koppen zouden rollen, wanneer zoals Vlug wil, kerken ophouden te bestaan en daarvoor in de plaats het geloof beleden wordt in kleine huiselijke kring.
Hij wil gelovigen terugbrengen naar de oorsprong van hun religie. Dat is namelijk niet de kerk maar de huiselijke kring. Daarvoor herontdekte hij in de bijbel de sabbat of de ‘huisfeesten’ zoals hij dat noemt. Hij lanceerde zijn initiatief met behulp van het door hem geschreven boek ‘Huisfeesten’ binnen de muren van de Tweede Kamer. De Christen Unie had voor hem deze prominente plek geregeld, maar neemt een dag na de presentatie al weer afstand van de revolutionaire ideeën van Vlug.
Hoe reageerden de kerkleiders op de presentatie van je boek?
“De mate van autoriteit die je binnen de kerken hebt, bepaalt de podia die je krijgt. Ik kreeg geen enkele spreekbeurt meer. Voor de rest heb ik nooit een inhoudelijke reactie gekregen.”
Waarom niet?
“Ze hebben er echt geen antwoord op omdat ze het niet kunnen weerleggen en de consequenties vinden zij veel te vergaand.”
Wat is Peters reactie hierop?
“Ik vind dit verschrikkelijk. Ik wil Bijbelse rijkdom delen, maar niemand is geïnteresseerd. Ik kan hun afwijzing eigenlijk nog steeds niet begrijpen. Ik had het graag in een mondelinge reactie toegelicht, maar ben daarvoor nooit uitgenodigd.”
Als de gelovigen niet meer naar de kerk zouden komen, verliezen kerkelijke machthebbers hun bestaansreden, dus hun baan. De beweging die Vlug voor ogen heeft kent geen voorgangers of dominees meer. Predikers van grote mensenmassa’s die topsalarissen krijgen zullen tot het verleden gaan behoren. Ook iedere in de ogen van Peter Vlugs kwalijke behoefte om van de kerk een machtscentrum te maken met politieke aspiraties zoals dat nu het geval is (kijk naar de CU, CDA, Rooms-katholieke kerk, enzovoort) verdwijnt. Kortom zijn boek zou een ware revolutie binnen de kerken veroorzaken. Deze revolutie lijkt nu succesvol door de leiders voorkomen te zijn. Het is stil geworden.
Het huisfeest is een groep mensen, een familie met gasten onder het dak van een gastfamilie. Alleen al door deze beperkte grootte zal geloven nooit meer een massa-bijeenkomst kunnen zijn. Bij meer personen boet de boodschap aan kwaliteit in. Wel worden er ieder jaar nog de grote bijbelse feesten georganiseerd.
Vlug is een man vol geloof en met een bewogen hart voor mensen in nood. Hij is een internationaal opererende spreker, muzikant en evenementenorganisator. Hij was vooral bekend door zijn spreekbeurten bij het tienerprogramma van de Pinksterconferenties.
Machtsconcentraties leiden tot corruptie en misbruik. Dat geldt niet alleen door het samenvoegen van alle christelijke kerken tot een machtig religieus bolwerk, maar ook door bundeling van politieke en economische macht. Met dat laatste is de paus druk in de weer en met succes. De manier waarop de samenleving gedomineerd wordt door de overheid zien we eveneens binnen de religieuze wereld. Ook daar hebben bestuurders veel macht naar zich toe getrokken. Als de religieuze macht dan ook nog eens gecombineerd wordt met de politieke macht dan is de onvrijheid van burgers compleet.
Hetzelfde recept om machtsconcentraties hun macht af te nemen zowel in de samenleving als binnen religieuze groeperingen is terug gaan naar kleine vredige gemeenschappen. Wat voor Peter Vlug de huisgemeenschappen zijn, vormen de communes buiten de kerken.
Rob Vellekoop, 12 september 2017
waarom niet de bijbel en die andere leuke geschriften uit lang vervlogen tijden met enorme korrel zout nemen
de opstanding van Jezus die, nadat hij aan het kruis is overleden en in zijn graf gelegd, nog even zijn eigen grafdeksel optilt
komt mij bijvoorbeeld hilarisch voor
met excuus voor de uitdrukking
er zijn zaken van de fantasie en zaken die met het oog (en wat verstand)
zijn waar te nemen
de natuur bijvoorbeeld elk voorjaar met het groen worden
van bloemen en planten en het zingen van de vogeltjes
maar ook het mooie spinnenweb
zelfs als je daar met je gezicht in loopt
dat is al toch allemaal veel leuker
dan al dat gekrakeel en luchtfietserij
en het is nog gratis ook
nooit heb ik over een ruzie gehoord
tussen mensen zoals ik over wie de baas is in de natuur
ja nu is de natuur boos
en wie heeft daarvoor gezorgd
ik dacht de mens
ik vind de huidige paus een ontroerend manneke
maar wat kan hij nu bereiken
behalve blinde aanbidding
Laatst nog het boek gelezen van Luc Panhuysen, ‘De Beloofde Stad’, over de wederdopers ofwel de anabaptisten. Een stroming die ontstond in de 16e eeuw nadat Luther zijn 47 decreten aan de kerdeur van Wittenberg had gespijkerd. Destijds was iedere vorm van kritiek op de Katholieke kerk een halsmisdaad en volgde meestal met de dood. Dit alles ontstond omdat er een levendige handel was ontstaan in z.g.n. aflaten. Een aflaat was een truc om via de aankoop ervan via een binnendoorweg tóch in de hemel te komen.Veel gelovigen stootte dit zodanig tegen de borst dat als reactie hierop allerlei nieuwe varianten ontstonden al dan niet vanuit de zuivere of als zuiver aanvaarde regels vanuitde bijbel.
We leven nu in een tijd waarin we zelfs de god van een allochtone bevolkingsgroep serieus dienen te nemen alsof deze met de grootst mogelijk waarschijnlijkheid zou bestaan.
Ook dienen we de wetenschap, welke zich op sommige vlakken heeft onpopt als religie. Denk maar aan de CO2 hoax en het klimaatgestuntel en het heilige geloof in het pharmamonster met alle vaccinatie praatjes.
Wetenschap moet op de eerste plaats onderzoeken en niet oordelen. De fundamentalistische Islam is ook de doodsteek voor ontwikkeling want onderzoek is twijfel aan allah.
Daarom ben een voorstander van een vrijwillig onderzoek naar de ware agenda van lieden die in ons lang verblijven met een toekomstbeeld waarbij de sharia een politieke doelstelling is.
De Wilders discussie is daarmee gelijk van de baan.
Is wel een ander onderwerp maar daarom niet minder…
Je kunt ook iets meegemaakt hebben waardoor je tot inzicht (geloof) komt, dan is het geen geloof maar zeker weten.
Zo ervaar ik het ook, te veel ervaren om te ontkennen of uberhaupt twijfel te kunnen voelen. En het is PRACHTIG. Ik hang geen religie aan maar geloof stellig in een hogere macht die Liefdevol is, hoe het er ook uit mag zien. Daar komt geen kerk of mens tussen.
Allemaal prima! Maar dat is dan een persoonlijke ervaring.
Ga dan niet de persoonlijke opvatting onder dwang opleggen bij anderen en ook kinderen zoals dat in mijn geval is gebeurd op scholen. Dat is mede de reden dat ik mij totaal heb laten uitschrijven uit de katholieke kerk.
Dit is absoluut geen verwijt aan jouw adres maar zoals dingen al eeuwen, ‘gingen’.
Dit soort initiatieven zijn er al meer geweest. Het gaat er altijd weer om dat anderen moeten doen wat jij belangrijk vindt. De enige manier is om zelf de consequenties te nemen voor je handelen en levenswijze. Ik heb op verschillende plaatsen in de kerkleiding gezeten, maar ben daar uit gestapt, juist vanwege de manier van leidinggeven, die opleggend is ipv dienend.
Ik geloof, maar niet in de/een kerk.
“Geloven” is vertrouwen zonder te weten. Dommer kan het niet.
“Dom” is minder dan weten, maar geloven gaat boven weten uit, vandaar dat je het met weten/kennis niet kunt begrijpen.
Wat een onzin: “geloven gaat boven weten uit”. Ik zie al dat ik bij een klant aankom met een productie van enkele duizenden Euro´s. “Alstublieft, ik geloof dat deze producten goed zijn. Ik weet het niet zeker maar geloven gaat boven weten uit”.
Als u niet weet of uw producten goed zijn, kunt u ze beter niet aan uw klant aanbieden. Dat heeft niets met geloven te maken, maar met onzekerheid.