Poetin interviews: andere verhaal over Oekraïne en Krim (1)

DLM brengt in drie artikelen een samenvatting van de vier uur durende film ‘The Putin interviews’ die de Amerikaanse filmer Oliver Stone maakte met president Poetin in de periode van 2015 tot 2017. In Deel 3 gaat Poetin uitvoerig in op de door het westen en de westerse media zo fel bestreden ‘annexatie van de Krim‘. Deze ‘annexatie’ is zo belangrijk omdat de NAVO dit als een van de redenen gebruikt om de druk langs de grenzen met Rusland gevaarlijk op te voeren en daardoor de kansen op WO III aanmerkelijk te vergroten.

De film was in juni kort te zien bij National Geographic en op You Tube totdat het ook daar op zwart ging. (Zie You Tube) Reden te meer om uitvoerig deze interviews te bespreken die op tal van zaken een andere kijk geven dan de westerse media in koor doen.

Het verhaal van de Krim kan pas begrepen worden in het licht van de ontwikkelingen in Oekraïne.

Oekraïne

Nadat de USSR uit elkaar is gevallen in 1991 is Oekraïne een onafhankelijke staat geworden, aldus Poetin, en begon een wilde privatisering en openlijke diefstal van openbare bezittingen. De levensstandaard van de Oekraïense bevolking kelderde en terwijl de regeringen elkaar verdrongen veranderde er niets voor de gewone Oekraïners. Op een gegeven moment hebben zij genoeg van de krankzinnige corruptie, der verarming en de illegale verrijking van anderen.

“De drijvende kracht in de ontwikkelingen van de Oekraïne was de hoop dat de EU hen zou gaan bevrijden van de verschrikkelijke toestand.  De economieën van Rusland en Oekraïne waren enigszins samengevloeid als een verenigde economie. De Russische markt stond absoluut open voor import uit Oekraïne, zegt Poetin. We hadden 0% handelsbarrière (2015).”

“Ondertussen waren we zeventien jaar in onderhandeling met de EU over voorwaarden voor toetreding tot de Wereld Handelsorganisatie (WTO). Dan wordt opeens aangekondigd dat Oekraïne met de EU een associatieverdrag gaat ondertekenen. Dat betekende het openen van de Oekraïense markt, maar daarmee zou ook de EU met hun goederen ons grondgebied kunnen binnenkomen zonder onderhandelingen. Dit betekende niet dat de Russische bevolking voor deze keuze moest betalen. Wij stelden onze Europese partners trilaterale besprekingen voor. Zij weigerden echter. Zij vonden dat wij er beter buiten bleven.”

“Zoals je weet startte de crisis in Oekraïne met het uitstel door president Yanukovich van de ondertekening van het Associatieverdrag. De president zie dat hij meer tijd nodig had, over de details van het verdrag. Dat was het begin (eind 2013 – 2014, red.)”

“Onze Europese en Amerikaanse partners slaagden erin om veel ontevredenheid bij het volk op te roepen, in plaats van uit te zoeken waar het echt om ging, besloten zij een staatsgreep te ondersteunen.”

“Massale rellen ontstonden. (de Maydan revolutie vindt plaats, red.)”

Oliver Stone vraagt aan Poetin:”Wist u wat er aan de hand was? Veel politie-agenten en burgers werden gedood. De politie vuurde niet terug, maar trok zich juist terug. Het was alsof er een scherpschuttersmacht was die zowel op de politie als op de burgers schoot om noodzakelijke chaos te creëren.”

Poetin:”Dat is absoluut correct. Yanukovich gaf geen bevel om wapens in te zetten tegen burgers.

Stone:”Wie waren de scherpschutters?”

Poetin:”Partijen die wilden dat de situatie zou escaleren. Ik weet niet precies wie de scherpschutters waren, maar de logica vertelt het. We hadden informatie dat gewapende groepen werden getraind in westelijke delen van Oekraïne, in Polen en een aantal andere plaatsen. Voor 21 februari zijn drie ministers van buitenlandse zaken uit EU-landen gearriveerd in Kiev. Zij namen deel aan de ontmoeting tussen president Yanukovich en de oppositie. Zij kwamen overeen dat vervroegde verkiezingen zouden worden gehouden.”

Stone:”In de Amerikaanse pers werd het voorgesteld alsof Yanukovich Kiev in de steek had gelaten.”

Poetin:”Dat is de versie die werd gebruikt om steun aan de coup te rechtvaardigen. Toen de president Karkov, de tweede stad van het land, verliet om een interne politieke bijeenkomst bij te wonen, bezetten gewapende mannen de presidentiële ambtswoning. De openbare aanklager werd neergeschoten en een van de veiligheidsmensen raakte gewond.”

“Stel je eens voor dat in de VS het Witte Huis wordt bezet. En hoe zouden jullie dat noemen? Een coup? Of zouden jullie zeggen, ze kwamen de vloeren schoonmaken? Ook president Yanukovich werd beschoten. Er was blijkbaar geen tekort aan gewapende macht.”

“Een dag later gebruikte de president onze hulp en ging hij naar de Krim. Toen hoorde de Krim nog bij Oekraine. Yanukovich bleef meer dan een week in de Krim, met de gedachte dat er nog steeds een kans was dat zij die hun handtekeningen zetten onder de overeenkomst met de oppositie een poging zouden ondernemen om dit conflict op te lossen met beschaafde democratische wettelijke middelen. Maar dat gebeurde niet en het werd duidelijk dat als hij gepakt zou worden, ze hem zouden doden.”

“Miljoenen mensen kunnen bedrogen worden als je het monopolie van de media gebruikt.”

“Maar uiteindelijk geloof ik dat het voor een onpartijdige toeschouwer duidelijk moet zijn dat een coup had plaatsgevonden. Nadat de macht was overgenomen vonden sommigen dit prima, anderen niet. Mensen waren bang voor het nationalisme, het radicalisme. Het eerste wat de nieuwe machthebbers deden was praten over de behoefte om een wet aan te nemen die het gebruik van de Russische taal beperkt. De Europeanen hielden hen tegen dit te doen, maar het signaal was al afgegeven aan de maatschappij en de mensen begrepen welke richting het land zou opgaan.”

“Iets dergelijks gebeurde in het zuidoostelijke deel van Oekraïne. In de Donbas. Hier zijn twee grote steden Luhansk en Donetsk. En mensen accepteerden daar de coup niet. Eerst waren hier pogingen om hen (etnische Russen, red.) te arresteren door de politie, maar de politie liep over naar de Russische kant. Toen begon het centrale gezag (Oekraïense regering, red.) special forces te gebruiken, ’s nachts werden ze (etnische Russen, red.) opgepakt en in de gevangenis gezet.”

“De mensen in Donbas namen hierna de wapens op. Toen startten de vijandelijkheden in plaats van een dialoog te beginnen met de mensen in zuidoostelijke deel van Oekraïne. De special forces begonnen meteen wapens in te zetten, tanks en gevechtsvliegtuigen. Toen kwam een nieuwe president (Poroshenko, red.)aan de macht.”

“Ik begrijp niet altijd de gedachten achter de acties van onze partners (VS, red.) Ik heb het idee dat zij controle moeten hebben over het Europees Atlantische kamp en dat zij daarvoor een externe vijand nodig hebben.”

Stone:”De Verenigde Staten kan een verenigd pro-US Europa en NAVO bij zich houden met een vijand als Rusland?”

Poetin:”Met zekerheid kan ik zeggen dat dit waar is.”

Krim

Stone:”Waren de acties op de Krim het waard?”

Poetin:”We hebben de Krim niet geannexeerd. De burgers van de Krim besloten zich aan te sluiten bij Rusland. Het parlement van de Krim, die gekozen was op basis van Oekraïense wetgeving kondigde een referendum aan. Het parlement koos met een overweldigende meerderheid ervoor om zich aan te sluiten bij Rusland.”

“De coup in Oekraïne ging vergezeld van geweld en er was zelfs de dreiging dat het geweld zou overslaan door de nationalisten naar de Krim tegen degenen die zichzelf Rus vinden en wiens moedertaal Russisch is. De mensen waren verontrust en bezig met hun eigen veiligheid.”

“Wij creëerden voor de mensen veilige condities om te gaan stemmen. We raakten niet betrokken bij vijandigheden. Meer dan 90% van de bevolking van de Krim bracht hun stem uit. (95% kozen voor aansluiting, red.) Het parlement van de Krim vroeg daarom de Russische Federatie hen op te nemen.”

Rob Vellekoop, 5 juli 2017