Het artikel van gisteren De fabel van de uitkering en recht op tegenprestatie heeft heel veel reacties los gemaakt. Daarom nog even een korte aanvulling.
Ons sociale stelsel is in de kern een sociaal verzekeringsstelsel. Het is gebouwd op onderlinge solidariteit. Dat betekent dat we met zijn allen WWpremie betalen om het risico van werkloosheid financieel op te vangen net zo als het betalen van AOW-premie in de toekomst een staatspensioen oplevert. In de belastingen zijn op deze manier delen terug te vinden die bedoeld zijn om mensen te vrijwaren (noem het verzekeren) tegen honger en armoede door hen een uitkering te doen.
(in theorie want zoals iedereen weet is de bijstandsuitkering onvoldoende)
Uitkeringen zijn in wezen verzekeringsuitkeringen!
Vandaar dat het een vreemde constructie van met name liberale politici is om aan de uitkering tegenprestaties te koppelen. Aan de ene kant houden zij hun hand op om de premie te innen, maar op het moment dat de verzekeringsuitkering verstrekt moet worden eisen zij hiervoor nog eens extra prestaties. Zo moeten bijvoorbeeld bijstandsgerechtigden ineens allerlei klusjes gaan opknappen en kunnen zij hun verzekeringsuitkering nog verliezen ook wanneer zij niet gehoorzaam zijn aan de verzekeraar(gemeente).
Dat eeuwige gezeur over fraude is natuurlijk geen argument om met het verzekeren van dergelijke risico´s te stoppen. Iedere verzekeringsmaatschappij heeft eveneens met fraude te maken, toch blijven zij deze verzekeringen afsluiten en winst maken. De verzekeringsmaatschappij BV Nederland brengt hiervan niets terecht waardoor degenen die recht op een (verzekerings)uitkering hebben het zo moeilijk mogelijk wordt gemaakt om die uitkering uberhaupt te krijgen.
Rob Vellekoop, Delangemars 14 april 2013
Werken voor je uitkering is heel normaal en moet ook verder aangemoedigd worden, voor wat, hoort wat. Zo blijft de sociale zekerheid in stand, want de Hardwerkende Nederlander wil geen belasting meer betalen voor lieden die willens en wetens maar thuis hun handje op zitten te houden! Wel moet daarbij sprake zijn van maatwerk waarin rekening gehouden wordt met de wensen, mogelijkheden en beperkingen van de uitkeringsgerechtigde. Uitkeringsgerechtigden mogen daarbij nooit uitgebuit worden.
Ik zelf als Wajong’er werk ook met behoud van uitkering bij een werkproject van een zorginstelling. Daar ben ik technisch tekenaar en maak ik daar het sanitair schoon. Ik werk daar met veel plezier en ik doe daar een goede tegenprestatie voor mijn uitkering.
Nee werken voor je uitkering zijn we normaal gaan vinden! Het is noodzakelijk iedere beweging van de overheid kritisch op de voet te volgen. En het is natuurlijk niet zo dat wanneer de overheid roept dat iets ´hoort´ of ´normaal´ is dat wij het daarmee eens moeten zijn. Zoals ik in mijn stuk over de Fabel al meld, heeft de tegenprestatie voor het ontvangen van de uitkering al plaatsgevonden. De uitkering zou als een sociale verzekeringsuitkering moeten woden behandeld. Dus voorafgaande premiebetaling en indien zich het risico voordoet uitbetaling van de verzekeringsuitkering. Wanneer u zich geroepen voelt om een extra tegenprestatie te leveren is dat natuurlijk aan u. Maar ´normaal´ is het echt niet.
Wanneer je werkt, betaal je belasting/premie voor diegenen die nu op dit moment een uitkering krijgen. Daarom is het ook van groot belang dat uitkeringsgerechtigden zich nuttig maken voor de samenleving die wel de uitkeringen middels belastingen/premies moeten ophoesten.
Willen we de uitkeringen op het huidige niveau houden zoals ze nu zijn, dan moet er van de uitkerinsgerechtigden ook wat gevraagd worden, anders gaan de uitkeringen drastisch omlaag en krijgen we massale armoede in ons land!
Om dat te voorkomen, roep ik om om in ruil voor je uitkering je nuttig te maken voor de samenleving! Dit kan bijv. vrijwilligerswerk zijn, of Arbeidsmatige Dagbesteding, werken op participatiecentra, werken bij klussendiensten die bij ouderen, chronisch zieken en gehandicapten klussen in huis en tuin doen, enz. Met je uitkering maar thuis rondhangen is vanaf nu voltooid verleden tijd! Je wordt daar ook niet gelukkiger van.
Beste M,
waarop baseer je het idee dat ´je met een uitkering maar thuis rondhangt´. Zou het bij je op kunnen komen dat mensen met een uitkering een psychische klap gekregen hebben. Zich daardoor vaak mislukt en slecht voelen, en depressief worden. Met als gevolg een algeheel gevoel van apathie! Dat noem ik GEEN rondhangen.
Daarnaast is er het voortdurende gebrek aan geld, dus spreek liefst niet van ´gelukkiger´ worden.
Voor de rest worden in toenemende mate mensen al opgeroepen ´te werken met behoud van uitkering´ Wil je dat ze daarnaast ook nog eens vrijwilligerswerk gaan doen?
Nog even dit: ´willen we de uitkeringen op het huidige niveau houden zoals nu, dan moet er van uitkeringsgerechtigden ook wat gevraagd worden´. Uitgaande van de verdeling van de welvaart zoals Rutte die nastreeft Ja. Maar wij willen dat de uitkeringen menswaardig worden, met andere woorden zij moeten verhoogd worden. Dat kan prima betaald worden, maar dan moeten de hoogste inkomens en de bedrijven meer belasting gaan betalen.
“Wanneer je werkt, betaal je belasting/premie voor diegenen die nu op dit moment een uitkering krijgen. Daarom is het ook van groot belang dat uitkeringsgerechtigden zich nuttig maken voor de samenleving die wel de uitkeringen middels belastingen/premies moeten ophoesten.”
Je maakt hier een splitsing tussen samenleving en uitkeringsgerechtigden, alsof die laatsten geen deel zouden uitmaken van de samenleving.
“Willen we de uitkeringen op het huidige niveau houden zoals ze nu zijn, dan moet er van de uitkerinsgerechtigden ook wat gevraagd worden, anders gaan de uitkeringen drastisch omlaag en krijgen we massale armoede in ons land!”
Waarom zouden de uitkeringen drastisch omlaag gaan als uitkeringsgerechtigden geen ’tegenprestatie’ zouden leveren? Welke schakel in dat veronderstelde causale verband ben je vergeten te noemen?
“Om dat te voorkomen, roep ik om om in ruil voor je uitkering je nuttig te maken voor de samenleving! […]. Met je uitkering maar thuis rondhangen is vanaf nu voltooid verleden tijd! Je wordt daar ook niet gelukkiger van.”
Veel uitkeringsgerechtigden zijn gelukkig met hun dagbesteding die heel vaak gewoon zinvol is. Waar ze ongelukkig van worden is tot nutteloze arbeid gedwongen worden zonder dat daar nog loon tegenover gesteld wordt ook!
@M (CDA-lid) | 16/04/2013 at 18:50 |
Vrouwen zijn niet geëmancipeerd door slaafs naar de man te luisteren als die hen naar het aanrecht verwees. Uitkeringsgerechtigden emanciperen niet door zich door een deel van de samenleving slaafs naar dwangarbeid te laten verwijzen. Door zich hierin te conformeren bevestigen uitkeringsgerechtigden juist de stigma’s die hen worden opgeplakt (‘ja, ik hang thuis inderdaad maar wat rond, dus helemaal terecht dat ik tot tegenprestatie gedwongen word’). Uitkeringsgerechtigden moeten zich juist assertief opstellen en hun recht op een menswaardig bestaan opeisen. Geen slaaf heeft zich ooit bevrijd door een slaafse houding. Voor draagvlak moet gevochten worden!
Beste M, geacht CDA-lid,
voor dat u allerlei uitspraken doet omtrent verplicht werken voor een uitkering, zou ik u willen vragen om over de volgende zaken nog eens goed na te denken:
Heeft u zich wel eens afgevraagd hoe het komt dat mensen afhankelijk raken van een uitkering? Komt dat omdat zij, zoals door veel mensen wordt beweerd en door bepaalde politieke partijen op laffe wijze wordt gesuggereerd, zich niet genoeg moeite getroosten om betaald werk te zoeken, te vinden of te behouden? Of heeft dit meer te maken met het economische systeem dat periodiek crises kent gedurende welke veel mensen hun baan verliezen en derhalve zijn aangewezen op een uitkering? (En dat zelfs in tijden van hoogconjunctuur een deel van de werknemers, de zogenaamde “arbeidsreserve” niet slaagt om een betaalde baan in loondienst te verwerven zodat de keuze om iemand wel of niet in dienst te nemen altijd bij de werkgever ligt die zodoende dan ook meestal aan het langste eind trekt) Vindt u dat werkgevers/bedrijven en overheid in dezen ook niet een zekere verantwoordelijkheid hebben? Vindt u dat de oorzaak van de huidige crisis gezocht moet worden bij mensen met een uitkering of mensen die kritisch staan ten opzichte van werken met behoud van uitkering? Vindt u dat het winstcriterium altijd belangrijker is dan het welzijn van mensen?
Bent u van mening dat de werkzaamheden die u met behoud van uitkering doet niet zouden kunnen worden gedaan door mensen die daar een salaris mee verdienen? Vindt u het verdedigbaar dat werkzaamheden nu eens “met behoud van uitkering” worden gedaan en in andere gevallen tegen betaling volgens reguliere CAO’s worden verricht? Vindt u dat in overeenstemming met het gelijkheidsbeginsel? Wat verwacht u van de arbeidsprestaties van mensen die worden gedwongen om arbeid te verrichten waar zij niet zelf voor hebben gekozen?
U geeft aan dat u bang bent dat het draagvlak voor het verstrekken van uitkeringen verdwijnt indien mensen zonder baan “hun hand ophouden” en “thuis rondhangen”. De “hardwerkende Nederlanders” zouden het geld van de premies niet meer willen “ophoesten”. Zou u er een voorstander van zijn om op grond van de onderbuikgevoelens van een bepaalde groep mensen de wet- en regelgeving die gelukkig in Nederland nog altijd op democratische wijze tot stand komt, aan te passen? (De vraag of het door u geschetste beeld overeenkomt met de werkelijkheid zullen we maar buiten beschouwing laten) Als u uw gedachtegang doortrekt naar bijvoorbeeld de ziektekostenverzekering, vindt u dan ook dat mensen niet voor vergoeding van hun ziektekosten in aanmerking komen indien zij er bijvoorbeeld een ongezonde levenswijze op na houden, hun hand niet uitgestoken hebben toen zij op de fiets linksaf sloegen of hun been braken tijdens een wintersportvakantie? En zou u zich prettig voelen in een samenleving waarin zaken op deze manier zouden zijn geregeld? Ik zie uw antwoord met belangstelling tegemoet.
De mensen die altijd weer over fraude met uitkeringen beginnen lijken zich niet te realiseren dat er – alleen al in Europa – jaarlijks voor 1000 miljard aan belastingen wordt ontdoken door multinationals, of zoals dat eufemistisch heet, “ontweken”, zoals blijkt uit een artikel in NRC van afgelopen zaterdag. Door middel van allerlei listige constructies wordt via Nederland geld weggesluisd naar belastingparadijzen. Natuurlijk, fraude is fraude, maar wat mij persoonlijk heel boos maakt is dat dit in veel gevallen volkomen legaal gebeurt. Gelukkig zijn er de laatste tijd in het parlement vragen gesteld over deze kwestie. Blijkbaar is niet iedereen voor de Nederlandse wet gelijk…
Ik ben van de zogenoemde “verloren generatie”. Toen ik afstudeerde begin jaren tachtig was er geen werk. Ik heb twaalf jaar van mijn leven in de bijstand gezeten, waar ik geheel op eigen kracht en ondanks de tegenwerking van de Sociale Dienst ben uitgekomen. Ik heb daarna 11 jaar ver beneden mijn niveau gewerkt in de zorg en ben daar, nadat ik zwaar overspannen ben geraakt, op een manier die je zou kunnen omschrijven als niet zo netjes, uitgewerkt. Sinds enige jaren heb ik een arbeidsongeschiktheidsuitkering en mede gezien mijn leeftijd ziet het er niet naar uit dat ik ooit nog in een reguliere baan aan de slag zal komen. Ik heb één ding geleerd: In principe kun je in Nederland met weinig geld een goed leven leiden. Ik moet er wel bij zeggen dat het niveau van bijstandsuitkeringen dusdanig laag is dat dit onmogelijk is wanneer je alleen op zo’n uitkering bent aangewezen, zeker wanneer dat voor langere tijd is. Ik verkeerde in de gelukkige omstandigheid dat ik met muziek altijd redelijk veel zwart heb kunnen bijverdienen, naast het vele vrijwilligerswerk dat ik ook heb gedaan. Die bijverdiensten heb ik nooit opgegeven dus ben ik volgens de letter van de wet een fraudeur. Van die bijverdiensten kon ik een krantenabonnement betalen, een behoorlijke viool en strijkstok kopen, kleding en tandarts bekostigen zodat ik er niet als een pauper hoefde bij te lopen. Ik schaam me er niet voor – integendeel – ik ben er zelfs trots op dat ik me ondanks mijn benarde maatschappelijke positie en tegenwerkende instanties toch heb kunnen ontwikkelen. Tegen de mensen met een uitkering zou ik willen zeggen: laat je gevoel van eigenwaarde vooral niet afhangen van het oordeel van anderen over het het feit dat je geen baan hebt. Ieder mens heeft een intrinsieke waarde, los van wat hij in het leven doet. En talenten. Probeer uit je situatie te komen en laat je vooral niet weerhouden door wetten die sommige mensen bevoordelen en anderen die het minder getroffen hebben in het leven criminaliseren.Wees trots en laat je vooral niets zeggen of voorschrijven door mensen die onmiddellijk met een oordeel klaar staan of beweren het beste met je voor te hebben. Doe je mond open, tegen je baas, de ambtenaren van de uitkerende instanties, de bedrijfsarts. Ga de discussie aan! Uiteindelijk zullen WIJ deze strijd tegen maatschappelijk onrecht winnen!
Dankjewel Kees. Een hartverwarmend en inspirerend betoog.
Er klopt iets niet. Ons uitkeringssysteem is voor een deel gebouwd op verzekeringen, maar er is ook een deel zonder verzekeringen. Daarin zit o.a. de Bijstand. Voor dat deel betaalt niemand een verzekeringspremie, ook niet indirect. Daarom is het mede ook zo’n puinhoop/.Omdat je voor de Bijstandsuitkering in de tijd dat je werk had geen verzekeringspremie betaald, vinden de politici dat je er iets voor terug moet doen. Omdat het hele systeem op zich krankjorem is, is het ook zo belangrijk dat het uiteindelijk vervangen moet worden door een BU en dan een BI.