Bijdrage van Legal2People
De heer de Ruiter had van de gemeente een besluit gekregen waarin stond dat hij psychische hulp diende te zoeken omdat zijn klachten zijn revalidatie en dus re-integratie belemmerende. Zou hij dit niet doen dan kon aan hem een maatregel worden opgelegd. De heer de Ruiter was het hier niet mee eens.
De heer de Ruiter had zich namelijk al gewend tot zijn huisarts om een revalidatietraject te starten. Helaas had zijn huisarts te kennen gegeven dat hij wegens zijn medische problemen niet in staat zou zijn om deel te nemen aan revalidatie mede gezien zijn lange voorgeschiedenis van behandelingen. Een doorverwijzing voor een revalidatietraject zoals de gemeente eiste was dus niet mogelijk. Desondanks had de gemeente de verplichting om psychische hulp in te schakelen opgelegd.
Legal2People heeft namens de heer de Ruiter bezwaar gemaakt en aangeven dat de gemeente deze verplichtingen niet mag opleggen. Ten eerste had de huisarts aangegeven dat revalidatie niet mogelijk was en bovendien had de gemeente zelf al geconstateerd dat de heer de Ruiter in de toekomst duurzaam niet in staat zou zijn reguliere arbeid te gaan verrichten. De opgelegde verplichting had dus helemaal niet als einddoel dat de heer de Ruiter weer aan het werk zou kunnen. De vraag waarom de verplichting dan wel is opgelegd bleef onbeantwoord door de gemeente. De gemeente had dus het besluit niet zorgvuldig genomen.
Het bezwaarschrift is uiteindelijk gegrond verklaard maar de stress die dit alles voor de heer de Ruiter opleverde heeft uiteraard niet bijgedragen aan zijn herstel.
Uiteraard is het een gevaarlijke ontwikkeling als de gemeente zomaar gaat bepalen welke medische behandeling noodzakelijk is. Echter er zijn uiteraard wel grenzen aan verbonden, aangegeven door de rechtspraak.
Hoe zit dit juridisch?
Op grond van de Particpatiewet kan de gemeente o.a. verplichtingen opleggen die de arbeidsinschakeling bevorderen.
Op basis van artikel 55 van de Participatiewet kan de gemeente o.a. op medisch advies van een arts, bepalen dat men zich onderwerpt aan een noodzakelijke behandeling van medische aard.
Het opleggen van deze nadere verplichtingen kan bijvoorbeeld aan de orde zijn wanneer in de persoon gelegen problemen aan arbeidsinschakeling in de weg staan, zoals bij psychische moeilijkheden of verslavingsproblemen. Een actieve, zo nodig bemiddelende opstelling van de gemeente om dergelijke factoren, door inschakeling van professionele hulp, weg te nemen kan dan gewenst zijn.
De gemeente kan, indien zij dit noodzakelijk acht voor het herstel van de zelfstandige bestaansvoorziening van belanghebbende, aan de bijstand de verplichting verbinden dat men een medische behandeling ondergaat dan wel enigerlei andere vorm van professionele hulpverlening die naar zijn aard met een medische behandeling kan worden vergeleken.
De zorgvuldigheid vergt dat de gemeente, alvorens een dergelijke verplichting op te leggen, het deskundig advies inwint van een arts.In de rechtspraak is uitgemaakt dat bij de uitoefening van de bevoegdheid van artikel 55 het in beginsel moet gaan om in de persoon gelegen problemen die aan de arbeidsinschakeling in de weg staan.
De rechter achtte onder andere het opleggen van de volgende verplichtingen ongeoorloofd:
– het opleggen van de verplichting om gebruik te maken van nachtopvang door een dak- of thuisloze gaat naar het oordeel van de rechtbank het kader van artikel 55 Participatiewet te buiten (zie Rechtbank ‘s-Hertogenbosch 23-04-2007, nr. AWB 06/4849) .
– gedwongen opname. Niemand kan tegen zijn zin in een psychiatrisch ziekenhuis terechtkomen. Dat kan in Nederland ook niet zomaar gebeuren. Je kunt alleen gedwongen worden opgenomen als het echt niet anders kan, als er anders ongelukken kunnen gebeuren. Dit is vastgelegd in de Wet Bijzondere Opnemingen in Psychiatrische Ziekenhuizen (WBOPZ).
– over een gedwongen opname beslist de burgemeester of de rechter. Niet de ambtenaren van de gemeente op grond van artikel 55 Participatiewet. De burgemeester of de rechter nemen een maatregel: de burgemeester geeft een inbewaringstelling (IBS) af en de rechter een rechtelijke machtiging (RM).
Advies: Wij raden aan deze verplichting altijd door een jurist te laten toetsen.
Klantmanager die bedreigende uitspraak doet tijdens gesprek met bijstands gerechtigde,
Als je niet wilt werken dan kan ik je ook in een viswinkel zetten uitspraak(het lukte mij gewoonweg niet om aan een blijvende baan te komen los vd bijstand)
Als vrouwen niet willen werken dan kort ik gewoon,volgende uitspraak.
Je bent beschuldigd bij deze op samenwonen en je uitkering word nu gestopt,is ook gebeurd.huis kwijt was gevolg.
Ga maar bij de uitzendbureaus elke dag langs,uitspraak.
In de bijstand worden geen dromen waar gemaakt, daarvoor is de bijstand niet, uitspraak.
Anders moet je maar naar een psychiater misschien helpt dat om aan werk te komen,volgende uitspraak.
Dit gebeurt in de loop vd jaren wanneer je in de bijstand zit, de ene angst bedreiging en stopzetten van vooruitgang op welke manier dan ook door klantmanagers.
Kun je geen werk vinden dan is solliciteren je enigste recht nog.Je doet het echt zelf.
Gevolg…………wat ben ik een slecht mens voor de maatschappij, Leef en denk vanuit schuldgevoel en angst en nog meer wat een mens slecht kan doen laten voelen.
is dat de bedoeling van een sociaal stelsel in Nederland?
Helaas heb ik hier ook mee te maken. Ik vind het een gevaarlijke ontwikkeling. Griezelig gewoon!
Invoering van het OBI (heeft bewezen zeer nuttige resultaten te hebben!) zal zorgen voor een gezonde uitbalancering van zowel werk als van inkomen. Met als gevolg een enorme vermindering van streß, criminaliteit, jaloezie, haat, enzovoort.
Wanneer een ieder die kan werken 2 of 3 dagen per week werkt, dan kan ruim in alle noodzakelijke produktie en dienstverlening voorzien worden.
Slechts een kwestie van goede wil van de regering/parlement.