Washington, 9-10-2014 Christine Lagarde, hoofd van het Internationale Monetaire Fonds, heeft gewaarschuwd dat de eurozone dezelfde symptomen vertoont als de Japanse economie en dat er nieuwe maatregelen nodig zijn om recessie te voorkomen. Zij schat de kansen voor een nieuwe recessie op 35 tot 40%. Volgens Lagarde zijn slechts enkele problemen van de eurozone het gevolg van de spanningen tussen Rusland en Oekraine.
Haar opmerkingen kwamen na slecht economisch nieuws uit Duitsland.
De industriële productie van augustus is 4% minder en de export is met 5.8% gedaald. Dit waren allebei de slechtste cijfers sinds 2009. (Bron: The Guardian)
Dit betekent dat 6 jaar bezuinigingswoede als reactie op de bankencrisis van 2008 nog steeds zonder resultaat is. De ontwikkelingen in Duitsland zijn vaak een voorbode van wat er in NL staat te gebeuren door de grote verwevenheid van beide economieën. Wanneer het in Duitsland niet goed gaat, dan vertoont dezelfde ontwikkeling zich bij ons. Blijkbaar wil Rutte 2 dit nog niet toegeven en moeten wij nog even wachten op de slechte economische berichten.
het is al tijden bekend dat de economie nog lang niet weer goed gaat! Ik ken iemand die containers rijdt in Antwerpen, dat is een goede graadmeter voor de economie: het gaat echt NIET goed, is aan de containers goed te merken!!!
Gelukkig, het strijdmodel begint zijn onbenul te vertonen! Zij die het nog steeds logisch willen verklaren (het zogenaamde slechte economische nieuws), zitten nog steeds in de ontkenningsfase. De enige werkelijk ménselijke vooruitgang impliceert een “uitstijgen boven” het dualiteitsprincipe. Hiervoor is echter een [ontluiken van] een eerste besef van eenheidsbewustzijn benodigd. Doch hierin worden wij mensen al zeker twee, mogelijk méér millennia, in tegngewerkt: wij mogen niet tot de waarheid, het besef geraken, dat wij één zijn, één mensheid. Hetgeen in houdt dat wij wérkelijk sámen leven. De meerderheid hanteert nog steeds het principe: ider voor zich en “God” voor ons allen.
Neen, wij zijn zélf verantwoordelijk voor ons doen en laten; dus óók voor het wel dan niet samen werken. Is deze keuze moeilijk???
Gelukkig, het strijdmodel begint zijn onbenul te vertonen!!!