De kunstenaar anno nu moet een commercieel dier zijn om te kunnen overleven. Hij moet in staat zijn als een doorgewinterd ondernemer zich te profileren en vooral te handhaven. Heel veel talent op het gebied van theater, muziek en beeldende kunst krijgt op deze manier nooit de gelegenheid te bloeien. Zij moeten meestal hun kunstzinnige behoefte inslikken, want het brengt niks op. Tegenwoordig breekt kunst alleen door als het verkoopbaar is. Je kan je afvragen of het dan nog wel kunst is. Een enorme verschraling slaat toe in een maatschappij die arm is aan nieuwe kunstuitingen.
Ook voor de kunstenaar zou de invoering van een basisinkomen een zegen zijn. Hij krijgt dan de ruimte voor zijn creativiteit zonder de verstikkende angst dat hij aan het einde van de maand zijn huur niet meer kan betalen. Het basisinkomen zou hem die ruimte en rust geven en ons als maatschappij een renaissance in de kunst.
De liberalen en consorten (PvdA) geloven alleen nog in de doctrine van de EMU. Zij laten een volk bloeden om aan de 3% norm te voldoen en slopen alles wat in de weg staat: kunst, sociale zekerheid, zorg.
Tijd voor een nieuwe samenleving, waarin weer samen geleefd en gedeeld wordt, met het basisinkomen.
Rob Vellekoop, delangemars.nl 26 april 2013
ja geweldig .. ik als kunstenaar heb de ‘ kunstvakbond ‘ de BBK,
en FNV en CNV en de SP ook al een paar keer gelinkt aan de basisinkomen / lange mars sites .. inclusief de video’s en deskundigen die daar op staan .
Een beetje vakbond zou zijn vingers daarbij aflikken lijkt mij .. maar het blijft stil .. op de SP in Sudwest Fryslan na … die zijn aan het broeden .. Fryslan boppe ?!
Dit verhaal is me uit het hart gegrepen. Al tientallen jaren probeer ik als musicus te overleven. Ik speel fiddle en heb me gespecialiseerd in folkmuziek en volksdansbegeleiding, want op dat gebied ligt mijn hart en talent. Er is een kleine maar stabiele groep mensen in Nederland en daarbuiten die dankbaar van mijn diensten als muzikant gebruik maakt. De werkelijkheid is dat ik nooit volledig met deze muziek in mijn levensonderhoud kan voorzien. Ik heb altijd geprobeerd dit op te lossen door naast de muziek in deeltijd te werken of bij te klussen, daarbij de voortdurende angst om “gesnapt” te worden voor lief nemend. De laatste jaren heeft het klimaat in Nederland zich verder verhard, en worden kunstenaars, ook vanuit Den Haag, steeds meer weggezet als luiwammesen en uitvreters, vooral om de botte bezuinigingen in de culturele sector te rechtvaardigen. De gevolgen van deze kortzichtige en bekrompen visie op de kunsten worden – getuige de treurige gang van zaken omtrent het koningslied – helaas steeds meer zichtbaar.